Мағауин Мұхтар Мұқанұлы 2.2.1940, Шығыс Қазақстан облысы Аягөз ауданы — жазушы, әдебиет зерттеушісі, ғалым. Мемлекет сыйлығының лауреаты (1984), Қазақстанның халық жазушысы (1996). ҚазМУ-ды (1962), осы университеттің аспирантурасын бітірген (1965). 1965 — 86 ж. «Қазақ әдебиеті» газетінде бөлім меңгерушісі, «Жазушы» ба Жалын» альманағында бас редактордың орынбасары, Әдебиет және өнер институтында, ҚазПИ-да аға ғылым қызметкер, доцент, «Жазушы» ба бас редактор қызметтерін атқарған. 1988 жылдан «Жұлдыз» журналының бас редакторы. «Кешқұрым» атты тұңғыш әңгімесі «Жұлдыз» журналында жарияланды (1964). Соғыстан кейінгі ел өмірі бейнеленген
«Ақша қар» (1969);
«Бір атаның балалары» (1973);
«Қияндағы қыстау» (1977);
«Көк кептер» (1979) әңгіме, повестер жинақтары мен;
«Көк мұнар» (1971);
«Шақан шері» (1984).
романдары басылып шықты. Қазақ халқының көрші мемлекеттермен дипломатиялық қарым-қатынасы тарихи-көркемдік тұрғыдан тұңғыш рет суреттелген «Аласапыран» тарихи дилогиясы 1981—83 ж. жарық көрді. Романда қазақ ордасын Тәуекел хан басқарған тұстағы (16 — 17 ғ-лар) қоғамдық-әлеуметтік жағдай көрініс тапқан. Хан мұрагері Ораз-Мұхаммед пен оқымысты Қыдырғали Жалайыридың, Едіге би ұрпағы Петр Урусовтың көркем бейнелері сомдалған. Томан би, Манақ батыр, Ділшат, Ай-Шешек бегім, секілді кейіпкерлерді суреттеу арқылы қаламгер Ораз-Мұхаммед тұлғасын даралай түседі. Романда көшпелі тұрмыс көріністері, аңшылық, саятшылық сынды ұлттық дәстүрлер көрініс тауып, Қазақ хандығының Ресей, Иран, Бұқар, Сібір хандықтарымен өзара қатынастары, ішкі-сыртқы саяси жағдайлары сипатталған. Жазушы шығармаларында 20 ғ-дағы ауыл, қала тұрмысы, түрлі әлеуметтік топ өкілдерінің тағдыры психология-философия тереңдікпен көркем бейнеленген. «Қобыз сарыны» (1968) монографиясында хандық дәуірде өмір сүрген ақын-жыраулар шығармаларын (15 — 18 ғ-лар) жүйелі түрде талдады.
Сразу за селом, в окружении густого сосняка, раскинулся пруд. Он небольшой, но чрезвычайно чистый и прохладный. Когда светит солнце, в нем отражаются тысячи солнечных блесток, прям, слепят глаза. Одинокие вербы, которые стоят вблизи, купают свои длинные жёлто-зеленоватые коси в кристальной воде. Пруд богат рыбой. Наши односельчане рано, когда легкий туман еще висит над водой, начинают "охотиться" на рыбу. Так и слышишь, как то здесь, то там хлопает по воде хвост окуня или серебряной плотвы.
По берегам пруда кое-где растут заросли камыша. Они образовывают также подобия островов посереди пруда. Именно там прячутся днем от детского шума дикие утята. Лишь иногда выплывают они погулять на чистую воду в сопровождении мамы-утки. Смешно смотреть, как они, быстрые и пушистые, упорно гребут лапками, будто гоняясь один за другим.
Вечером, когда солнце садится за горизонт, последние лучи освещают все вокруг. И пруд, и сосны, и камыш будто заливает ярко-красный свет. Все приобретает нереальные формы и цвета. Это - увлекательное, фантастическое зрелище. Солнце в последний раз, осмотрев землю, прощается с ней до следующего утра. Все, затаив дыхание, погружается в фиолетово-синий мрак. Наступает ночь.
Ғаламшар*лар*дың - толықтауыш
Қауым*ы* Тәу. жалғау.
Жағдай*ы*н Тәу жалғау