Давным давно, кто то устроил свадьбу. Пришел и Кожа. Одежда на нем была не из хороших, но он никого не волновал и никто не приглашал его поесть и посидеть. Затем, он уходит и идет домой, он одевает более привлекательную одежду и возвращается на свадьбу. В этот раз его принимают, просят посидеть и поесть, ему дают мясо. -Кожа, давай ешь! Наслаждайся! - говорят ему, но он не ест и сувает свой шапан (плащь) в еду и говорит: -Ешь мой шапан. ешь,- и молча сидит. Тогда хозяин свадьбы: -Что вы творите? Ваш шапан ест мясо? Тогда Кожа: Ты оказывается не уважаешь человека а уважаешь одежду на нем, по этому я даю еду моему шапану! отвечает он.
Таң. Жайма-шуақ сәулелер терезелерге деген көз салады, бөлмені нұрмен және жылымен толтыра. Жаңа күн басталады! Жан қуаныш және алып тұру көңілмен, жаса- және істе- ізгі қал-жағдайларды қампайады.Мен себя бақытты адаммен есептеймін. маған өзінің көңілін мама сыйға тартады, күтеді және көке қорғайды, дұрыс және сенімді достар қолдайды, білімнің тамаша әлемін сүйікті мұғалім аш-. мен айрықша қалтырмен мен туралы, ара нешіншіде менің бірінші балалар жылдарым өт- тыныш аулада айтатын, туралы, бір мен аспандап оның асық теректерімен ставшей жақын көшеде. Ал ең алды қаламен есепте- менің бас солтүстік біздің кең байтақ еліміздің пейілді Петропавлымды. Қарамастан және сол мен және являюсь.Родина. менің бөлшегінің елімнің. Ел. Жақын жер. Неше әдемі, жылы сөздер туралы онда айт-! Жақын жерге белгілі ақынның таңқаларлық нәзік, проникновенные жолдары арнаулы, сырлас әндермен оның айбыны жырла-, суретшінің шоғының полотнах жөнсіз көрік запечатлена. Нығыз, не бас-басы адамның жүрегінде, қарамастан
-Кожа, давай ешь! Наслаждайся! - говорят ему, но он не ест и сувает свой шапан (плащь) в еду и говорит:
-Ешь мой шапан. ешь,- и молча сидит. Тогда хозяин свадьбы:
-Что вы творите? Ваш шапан ест мясо?
Тогда Кожа:
Ты оказывается не уважаешь человека а уважаешь одежду на нем, по этому я даю еду моему шапану! отвечает он.