Сөз тіркестерінің синонимдік қатарын жаз. Жаратқан ием. Жарық дүние. Жалғанды жалпағынан басу. Ішсе – тамаққа, кисе – киімге жарымау. Ат басындай алтын. Он екі мүшесі түгел адам.
-Ал мен Джини. Мен АҚШ-танмын, Канзас! Ал сен қай жақтансың?
- Мен Қазақстаннанмын!
– Әй, мен Қазақстан туралы естідім! Бірақ мен бұл елдің қай жерде орналасқанын білмеймін! Яғни, мен қай континентте екенін білмеймін!
- Джинниді тап. -Оңтүстік Америка? «Жоқ, Джинни, сіз болжамағаныңыз жөн. Қазақстан Еуразияда орналасқан. Елдің бір бөлігі Еуропаға, бір бөлігі Азияға тиесілі.
- Қалай қызықты! Қазақстан үлкен мемлекет пе?
- Жер көлемі бойынша әлемде тоғызыншы орын.
– Иә, сіздің де елде далалар мен шөлдер көп пе? Ал сендер атқа мінуді білесіңдер ме?
- Уау, Джини! Рас, көбіміз жылқы ұстауды білеміз. Бұл ұлттық мәдениет. Бірақ мұндай білім қайдан келеді? – Ал Марк Дакаскаспен «Көшпенді» фильмін көргенім есіме түсті. Бұл менің сүйікті актерім.
— Сен атқа міне аласың ба, Джини?
– Бірде мектепте тырыстым, әйтеуір бас тарттым. Ал сен, Сати?
– Ал мен ат спортына жақсымын. Мен сені үйрете аламын. - Бұл өте жақсы!
Менің аты-жөнім Жұмабай Әмина Жеңісқызы. Мен 9 жастамын. Ақтау қаласында тұрамын. Жазғы демалыста ата-апамның ауылына бардым. Олар Шымкент қаласы, Қазығұрт ауданында тұрады. Оңтүстікте жемістер өте көп піседі. Сол жемістерді жинап, қысқа дайындауға ата-апаларыма көмектестім. Мен ауылда басқа да үй шаруасына көмектестім. Өрік теріп, бұзау айдап, құрт жасап және сиыр сауып үйрендім. Терілген өрікті күн көзіне жайып, қақ жасаймыз. Ауылда жұмыс көп. Мен ауылды өте жақсы көремін. Ауылда адамдар еңбекпен көп шұғылданады. Менің төрт бауырым бар. Олардың жастары менен кіші. Мен ең кіші сүйкімді інім Ахметті жаз бойы қарадым. Ол жеті айлық. Анама бала қарауға, жаялық жууға, үй жинауға жәрдем етемін. Анам - мұғалім, әкем - қызметкер. Олар әрқашан жұмыста, оқуда. Маған анам айтады: «Сен үйдің үлкенісің бауырларыңа мейіріммен қарасаң, олар өскенде саған өте мейірімді болады», дейді. Мен бауырларымды қатты жақсы көремін. Сондай-ақ, маған анам Джеймс Гринвудтың «Өгей шеше» атты кітабын әперді. Кітап маған қатты ұнады, жылағым келді. Себебі, кітап өте аянышты. Өйткені, өгей шеше баланы қатты қинайды, ұрады, тамақ бермей қояды. Бір күні кішкене қарындасын құлатады. Өгей шеше ұрады, бала қашып кетеді. Баланың қиыншылық көргендері суреттеледі. Мен кітапты оқып бітірдім. Міне, біз Ақтау қаласына да келдік. Жазғы демалысым мен үшін өте қызықты өтті. Сабақ басталады, енді сабаққа дайындалу қажет. Мектептегі достарымды сағындым.
Сәлем, менің атым Сати.
-Ал мен Джини. Мен АҚШ-танмын, Канзас! Ал сен қай жақтансың?
- Мен Қазақстаннанмын!
– Әй, мен Қазақстан туралы естідім! Бірақ мен бұл елдің қай жерде орналасқанын білмеймін! Яғни, мен қай континентте екенін білмеймін!
- Джинниді тап. -Оңтүстік Америка? «Жоқ, Джинни, сіз болжамағаныңыз жөн. Қазақстан Еуразияда орналасқан. Елдің бір бөлігі Еуропаға, бір бөлігі Азияға тиесілі.
- Қалай қызықты! Қазақстан үлкен мемлекет пе?
- Жер көлемі бойынша әлемде тоғызыншы орын.
– Иә, сіздің де елде далалар мен шөлдер көп пе? Ал сендер атқа мінуді білесіңдер ме?
- Уау, Джини! Рас, көбіміз жылқы ұстауды білеміз. Бұл ұлттық мәдениет. Бірақ мұндай білім қайдан келеді? – Ал Марк Дакаскаспен «Көшпенді» фильмін көргенім есіме түсті. Бұл менің сүйікті актерім.
— Сен атқа міне аласың ба, Джини?
– Бірде мектепте тырыстым, әйтеуір бас тарттым. Ал сен, Сати?
– Ал мен ат спортына жақсымын. Мен сені үйрете аламын. - Бұл өте жақсы!