Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Жоғарғы сатыдағы өсімдіктердің 5777 түрі өмір сүреді.
Қосмекенділердің 12 түрі тіршілік етеді.
Бауырымен жорғалаушылардың 150 түрі бар.
Осы бағыттағы шаралардың бірі-қорықтар құру.
Табиғат ескерткішінің біріне Іле Алатауындағы шыршалар кіреді.
Қорықтарда азайып кеткен жабайы хайуанттар есепке алынады.
Қорықтар өзінің табиғи сұлу көрінісі мен онда өсетін ағаш түрлерінің ерекшелігімен де құнды.