Ежелгі Қазақ жерінде өмір сүрген түркі тілдес тайпалар әр түрлі дінді ұстанды. Тұрғылықты жеріне, үгіттеген адамына, патшаларына байланысты көкке, тасқа, кей бірі жануардардан жаралдық деп мүсіндерге табына бастады. Түркі тілдес ата- баларымызда ен алғаш Тәңірге табынды. Тәңірге табынудың аяғы Шаманизмге ұласты. Көне түркілердің, ежелгі қазақтардың тотемі қасқыр, Қырғыздардың бір бөлігі өздерін бұғыдан жаралдық деп есептеді.
Орта ғасырда бір деректерде Бұмын қағанның ұлы Мақан қаған будда дінін қабылдап, қол астындағы халықты үгіттеген. Будданы үгіттейтін кітапты түрік тіліне аударғызып, насихат жүргізген және бұл кейінгі ұрпақтарына дейін жалғасқан.
Кейін келе V ғасырда жерімізге Християн дідіде келіп қосылған.
Алдымен христиандықты қабылдаған қарлұктар болған, және де Тараз, Фараб т.б жерлерде Шіркеулер соғыла бастаған.
Ал VIII ғасырдан бастап Ислам діні пайда бола бастады. Ислам, алдымен, Оңтүстік Қазақстан мен Жетісу жеріне таралды. X ғасырда ислам діні Қарахандар мемлекетінің ресми дініне айналды.
Ислам діні өте таза, адамды жақсы нәрселерге үгіттеген сон көп адамға ұнай бастады. Қазақстанның басым көпшілігі Ислам дінін қабылдай бастады. Жән жақтағы көзі түскен шекаралас халықтар көре алмаушылықтан, жолдан тайдыру мақсатында түрлі әрекеттер жасады. Басып алған жерлерін діндерін күшпен ауыстырды.
Кейінгі IVIII-IXI ғасырда Ресейдін қол астында болғанда да , қазақ халқын орыстандыру басты мақсаттары еді.
Объяснение:
Объяснение:
Бес нәрсеге асық бол...» -деп адамдық, адамгершілік жайын қозғайды. Алайда ойының негізгі желісін үзбейді. Бұл тұста ерекше бір көңіл бөлерлік жай - Абай ғалым болу мен адам болу мәселесін бір-бірімен сабақтастыра айтады, бүл екеуінің тамыры, түбі бір деп санайды. Ғалым болудың басты шарты - не нәрсені болсын ақыл таразысына салып өлшеу, ақыл сенген нәрсеге ғана сену және көзің анық жеткен шындықты тура айтудан тайынбау екендігін нақтылап, мейлінше дәлелді етіп, шегелеп айтады. Осы өлеңдегі Абайдың надандықпен айтылған сөзге ерме дей отырып, «ақсақал айтты, бай айтты...», егер қисық көрінсе кімнің сөзі болса да, тіпті жақын адам айтса да, ақылмен жеңуді үлгі етуі әсіресе, сол өткен ғасырдағы қазақ өмірінің жағдайында бірден-бір батыл айтылған пікір болғаны анық. Үлкен адамға, лауазымы жоғары адамға қарсы келіп, өз ойын көлденең тарту сыпайыгершілікке келмейді дегенді желеу қылып, шындықты тура айтуды қалайда шектеу, қолдамау ол заман ғана емес, бүгінгі заманда да аз кездеспейтінін ескерсек, Абайдың осы пікірінің мәні зор дейміз.
Объяснение:123456789ондкеыговлвллвлв