Жалпы алғанда өмір өте қиын. Таңертең ерте тұрады. Ұйқыға кешкі 9-да жатады. Күні бойы жұмыста. Өте қатты шаршайды. Қыста қиын. Кейде тіпті боран мен аяздың кесірінен есікті ашуға болмайды.Соңғы күндері кішкентайдан көмір сатып ала бастады. Ал негізінен олар қыста жағылады. Жазда көп нәрсені істеп үлгеру керек. Шөп, дәмді жинап, тағаммен, шөптермен қажеттену, ет сүрлеу,картоп өсіру деген сияқты. Жылқылар мен сиырлар жайлауда қараусыз жайыла береді, ал кешке үйге өздері қайтып келеді.
Бұдан басқа олар міндетті түрде аң мен балық аулайды, қызық үшін емес,тамақ табу мақсатында. Олар мұнда ауырып қалса, дәрігер шақырмай,шөптермен, борсық майымен және т. б. емделеді.
Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.