летняя ветка не остается зимой,
лицо земли похоже на поддон.
животное, человеческая раса,
родители являются источником солнца.
летом лета птица входит,
улыбающаяся молодая улыбка со своим парнем.
сероватый и парализованный,
jellynassar с его отношением.
страна ближнего востока,
улыбаться, видеть и обниматься.
павлины миротворцев пусты,
шепот, хлопки и звенение.
скрипнул верблюд, а овца - шум,
бабочки и птицы.
в отличие от цветов и деревьев,
дует свисток, и вода течет.
на берегу озера иссык-куль,
яйца ищут яйца и бегают.
когда он бродит с лошадью,
синий ослепительный свет, сияющий как призрак.
птица привязана к веревке
девушка застряла и застряла.
носите красивые летние платья,
цветы на земле.
в саге альпиниста, сайк - бульбул,
флаг сказки, кора.
с новыми деньгами, трейдеры,
если мятежники срывают землю и сеют.
у одного из крестьян есть два животных,
новое поколение надеется разбогатеть.
будь прославлен на земле, иегова армий,
доброта - это свет мира.
всякий раз, когда мы взвешиваем нашу землю,
видео похоже на танец в небе.
летняя ветка не остается зимой,
лицо земли похоже на поддон.
животное, человеческая раса,
родители являются источником солнца.
летом лета птица входит,
улыбающаяся молодая улыбка со своим парнем.
сероватый и парализованный,
jellynassar с его отношением.
страна ближнего востока,
улыбаться, видеть и обниматься.
павлины миротворцев пусты,
шепот, хлопки и звенение.
скрипнул верблюд, а овца - шум,
бабочки и птицы.
в отличие от цветов и деревьев,
дует свисток, и вода течет.
на берегу озера иссык-куль,
яйца ищут яйца и бегают.
когда он бродит с лошадью,
синий ослепительный свет, сияющий как призрак.
птица привязана к веревке
девушка застряла и застряла.
носите красивые летние платья,
цветы на земле.
в саге альпиниста, сайк - бульбул,
флаг сказки, кора.
с новыми деньгами, трейдеры,
если мятежники срывают землю и сеют.
у одного из крестьян есть два животных,
новое поколение надеется разбогатеть.
будь прославлен на земле, иегова армий,
доброта - это свет мира.
всякий раз, когда мы взвешиваем нашу землю,
видео похоже на танец в небе.
он послал источник и отвез черную землю
аллаху за его милость.
говядина и мед,
счастье человечества растет.
все, кроме черных, в восторге,
любой другой может почувствовать это.
если вы посмотрите на мелодию тенгри,
ребенок тает и тает.
ищу необычного малыша, детского шума,
животные напуганы, счастливы и бушуют.
воздушные птицы поют в воздухе,
рыбацкие скалы лежат в озере.
солнце и звезды,
он не сиял в черной ночи,
к тому времени, когда солнце стало ясным,
цветение все еще нестабильно.
солнце это невеста, земля это невеста,
оба такие мощные.
и когда был вечер,
пришла невеста, луна, восходящая звезда зима.
луна, звезде теплый ветер,
животное свадьбу.
когда маленькая белая салфетка покинула черепицу,
земля улыбается, давая ей улыбку.
солнце день старости,
один без другого,
после насыщения солнечным днем
земля полна всевозможных птиц.
человеческий глаз не может видеть солнце,
это теплое, сладкое чувство.
красный лев под крышей из желтого золота,
я видел, как солнце садилось вечером.
қыстың желтоқсан жұлдызы. қар көптен жауып, нағыз қыс болды. күн әбден қысқарған. күннің көзі көрінсе де жылынбайды. өзенді, көлді мұз қаптап, жұрт үстімен жүре бастады. қалың қардан шөптің басы көрінбейді. қыс күні аяз күшті болып, үскірік борандар да аз емес. орман қарайған, ішінде қүстарды көре алмайсың, қоян күндіз жасырынып, түнде ғана жүгіріп жас ағаштарды кеміріп жүр. иелері жылы қораға шөп салып бағып-қақса да, қысты күні үй хайуандарына да бапсыз. ң өзі де суықтан қорғанып үй салып, жылы киім киіп, үйлеріне от жағып, дәйім жұмыстарынан қала алмайды. қыстыгүні жылқышыларға бек қиын: қандай суық борандарда күні-түні далада жүргені, қасқырдан бір қорқып, бораннан екі қорқып, бейшараларда тіпті рақат жоқ. жалтаң аяз көбінің беттерін қарыған. шилі бет байғұстар желге де қарсы қарай алмайды. сабаққа мезгілімен жүретін ң да ертеңгі аяз есінен көпке дейін шығатын емес.
Небір сөздер болады!
Өз өртіне өзі өртеніп кете жаздап тұратын да сөздер болады.
Доспамбет жыраудың соңғы демі жарық дүниенің ең соңғы бір сабақ жібіндей болып үзілгелі жатқан сәтте, бұ дүния мен о дүния ақын көкірегінде түйісіп қалған сәтте, ақынды ала қашуға келген ажалдың алдынан жасын жырлар от шашқан сәтте ажал да адамға тәуелді болып қалған сияқты. Отты жырлар ақынның оққағарларындай ажалды аластап, оны көпке дейін өз иесіне маңайлатпағандай әсер береді.
Ақынның қысқа ғана өмірбаянында оның соңғы сөздері делінетін өлеңдері ажал алдындағы адамның асыққан сөздеріндей емес, ғұмыр философиясының теориялары болып тереңнен, дәуірдің деректерін екшегендей баппен, жүз жасаған адамның сөзіндей байсалдылықпен айтылады.
Бұл сөздер – өз иесінің өмірін ұзарта түсуге қызмет еткен киелі сөздер.
Жарық дүниеден озарында соңғы сөзін айтып қалуға мүмкіндігі болған адам Жаратушы иеміздің аса зор рахымшылығы түскен адам шығар. Егер солай болса, мұндай рахымшылыққа бөленген жанның бірі – Доспамбет жырау. Ол 1523 жылы қазіргі Астрахань маңында ұрыс үстінде опат болған көрінеді. Доспамбет жырау сонда отызға да жеткен жоқ екен.
- Озушылар, озмаңыз, -
деп басталатын жолдар жыраудың отызға да тола алмай, бар мен жоқтың арасында жатқан сол сәтінің куәгерлері. Бұл ақынның қайғылы қазаны естірткелі оза шауып бара жатқандарға қарата айтқаны еді. Осы бір жолдар көкіректен асыға шығып, «хабаршыларды» тоқтатпаққа олардың артынан «аһ!» ұра ұша жөнелгендей. Бірақ бабалар салтында қазаның хабарын тоқтатуға болмайтын еді. «Озушылар» қайдан тоқтасын. Бұл сөздер де өз иесінің енді бұ дүниянікі емес екендігін сезіп барып, ауырлай кері қайтып, әр сөздің жаны қиналып, қара жерге сіңіп кетердей болып тұрған жоқ па?!
Объяснение: