Жеті, тоғыз, он екі, қырық сандары туралы.
"Жеті" сөзімен байланысты халқымызда жеті қазына, жеті күн, жеті жұрт, жеті жоқ, жеті жұт, жеті ғалам, жеті қат көк, жеті ғашық сөздері пайда болған. XVI ғасырда өмірге келген "Әз Тәукенің "Жеті жарғысы" да жеті сөзінің қасиетіне, киелі жағына мән беруден туған болу керек.
Өлген адамның жетісін беру, жеті шелпек пісіріп, еске алу және "Жетіге келгенше жерден таяқ жерсің", "Жеті қабат жер астында" сияқты дәстүрлік сөздер мен мақал - мәтелдердің шығуы да жетімен байланысты.
Тоғыз саны араб елінен дінмен байланысты енген тәрізді. Сондықтан халқымыз: "Тоғыз ай, тоғыз күн бала көтеру", " Тоғыз әйелдің толғағы бір күні келіпті", "Тоғыз жолдың торабы", "Тоғыз қабат торқа қию","бір тоғыз, екі тоғыз, үш тоғыз (үйленгендегі ырым) сөздері тегін шықпаған болу керек.
Он екі саны да - халқымыздың құрметтейтін саны. Қазақ күнтізбесі бойынша он екі айға арнайы жәндіктер мен хайуанаттардың аты берілген. Олар: тышқан, сиыр, балық, қоян, ұлу, жылан, жылқы, қой, мешін, тауық, ит, доңыз. Осындағы он екі жылды бір мүшел, қауіпті жас деп, оны адамдар атап өтуі де тегін емес. Он екі сөзімен байланысты "он екі мүшең сау болсын", "он екіде бір нұсқасы жоқ", "он екі баулы өзбек" деген сөздер де айтылады.
Халқымыздың қасиет тұтатын тағы да бір саны - қырық. Нәрестенің мойны бекіп, қырық күн толғанда "Қырықынан шығару" деген ырымы бар. Өлген адамның "Қырқын беру" дәстүрі де бар. Халқымыз келген қонақты "Қырықтың бірі - қыдыр" деп қарсы алу т.б. сенімдер, ырымдар "қырық" сөзімен байланысты.
Произведения обоих этих поэтов легки для восприятия. И Фет, и Тютчев воспевали природу, как никто другой не умел именно так это сделать. А мир природы был не отделим, в их восприятии, от душевного мира человека. Во многих стихотворениях затронуты вопросы филосфско-психологического характера. И, оба поэта так глубоко могли заглянуть в душу, или же всего в нескольких четверостишиях показать так много.
Посвящая, большей частью, свои произведения природному и духовному мирам, поэты не могли оставаться вовсе в стороне от того, что происходило вокруг. Однако же, они своеобразно высказывали свои мысли, не усугубляя произведения политическими взглядами. Так, Тютчев в стихотворении «Наш век» верно подмечает то, что не плоть ныне подвержена растленью, а дух человека. Говорит поэт в этих строках о том, что люди, обретши свет, продолжают роптать и бунтовать, создавая погибель для себя. А в стихотворении «Два единства» призывает он русский народ сплотиться, дабы избежать участи Запада, где льется кровь.
Основными же мотивами лирики этих писателей остаются природа и любовь, неразрывно связанные и меж собой, и с внутренним миром человека. Переходы в их произведениях от изящного и захватывающего, не смотря на свою простоту, описания природной картины к чувствам и переживаниям происходит плавно, органично. Сливаясь в одно, оба эти мира оставляют неизгладимое впечатление. Оба поэта воспринимают любовь, как величайший дар, несущий и радость, и страдания.
далее здесь