Өнердегі көркем қуатты жәнеде даналық дүниетанымын дәріптейді Абай атамыз сол себепті юізге мағыналы қазына қалдырды
Я кучу лет бежал
Не замечая то, что должен
Бродил как лютый волк
Не видя счастья в этот полдень
Шестнадцатое марта
Показало то, что должен
Забрать тебя, забрать тебя
Ай, ошибался я
Не замечал твоей любви
Ай, потерялся я
И убегаю т тебя, прости
Теперь я просто трек в магнитоле
Я помню наши сиги в ментоле
Что скуривали ночи напролет
Любили это время без забот
Теперь я просто трек в магнитоле
Я помню наши сиги в ментоле
Что скуривали ночи напролет
Любили это время без забот
Рваными ранами
Душу травишь ты ядами
Не хочу тебя видеть, я ухожу
Сколько лет рядом
Я помню каждый твой взгляд
Но я прощаюсь с тобой, я не шучу
Подожди, я улетаю
От тебя навсегда, не жди меня
Здесь…
Қазақтың ұлы ақыны Абай атамыз өз ғұмырын тек өлең жазуға, орыс және басқа да тілдерден аудармалар жасауға арнамаған. Сонымен қатар публицистикалық шығармаларын яғни "қара сөздерін" жазып қалдырғаны белгілі. Ал енді қара сөздерінің біршамасы не жайлы жазылғандығын және өзім нендей нәрсені түйгенімді жазайын!
Ең алғашқы қара сөзінде алдағы өмірінде нені кәсіп қылып, қайтіп өткізетіні жайлы талқылап, жазған. Ел бағу, мал бағу, ғылым бағу, софылық қылып дін бағу, балаларды бағу - қажып, жер ортасы жасқа келгенде бұлардың ешбірін кәсіп қылғысы келмеді. Осы уақытқа дейін қылып жүрген істерінің байлаусызын, баянсызын, барлығының қоршылық екенін 1-ші қара сөзінде атап көрсетеді.