Ұлы Отан соғысы-1941-1945 жылдары өтті. Кеңес Одағының нацистік Алманияға және оның еуропалық одақтастарына қарсы жүргізген соғысы. Екінші Дүниежүзілік соғыстың ең маңызды және шешуші бөлігі еді.
Жалпы,соғысқа ерлер ғана емес,біздің батыл қазақ қыздарымыз қатысқан.Әрине,оларды барлығы білетіндей,Әлия Молдағұлова мен Мәншүк Мәметова.Олардың есімдері Қазақстанның барлық адамына мәлім болу қажет.Себебі,біріншіден,олар сұрапыл қиын соғысқа қатысқан батыл қыздар.Екіншіден,біреуі мерген,ал екіншісі пулеметші.Үшіншіден,олар қаншама фашисттерді қырып,жойған.Мақтан тұтарлық!Негізі екеуі де ерте кезде отбасыларынан айырылған.Сондықтан ата-ана жылулығын сезінгендерін ертеден ұмытқан.
Қоты келсек,осы батырларымызға арналған үлкен ескерткіш бар.Еліміздің түрлі жерінде олардың атымен аталған көшелер,ауылдар бар.Біздің жерді бізге,яғни,келешек ұрпаққа деп сақтап қалған.Содан бұл жерді олар сияқты қорғау қажетпіз.)
Қазақ ұлттық мәдениетінің ең байырғы, аса құнды салаларының бірі - қолөнері, оның ішінде ою өрнек болып табылады. Ою өрнектер әсемдікпен, сәнділіктің белгісі ғана емес, сонымен бірге халықтың арман- ойының, тілек мүддесінің нышаны, осы тұрғыдан алып қарағанда ою өрнектің мазмұндылық ерекшеліктері сан алуан. Бүгінгі ұрпақ өзінің ұлттық сезімдерін, өнерін жоғалтпауы қажет. Өнер адамға жақсы әсер ететін және оны тәрбиелейтін нәзік дүние.Оның құндылығы орасан зор. Сонау жазу-сызу шыға қоймаған ерте заманда адам өз ойын тасқа , сүйекке, ағашқа ойып, қашап түсіріп отырған. Қазіргі қолөнер саласындағы «сүйек ою өнері», «ағаш ою өнері» деген сөздер сол ерте заманда қалыптасқан ұғымдар. Қолөнердің сала-саласында кең қолданылып келген, өнердің өте көне әрі күрделі түрі- ою-өрнек өнері. Қазақтың қол тума сәндік өнерінің барлық түрлеріне де оюлар мен өрнектер алғашқы элемент ретінде қолданылады. Ою мен өрнек қолөнер бұйымдарының тұтынушылық және эстетикалық мәнін аша түседі. Сондықтан да қолөнер заттарының әр қайсысындағы оюлау мен өрнектеуге, әшекейлеуге жіті зер сала білу керек. Бір кезде тасқа, ағашқа , сүйекке түсірілген ою-таңбалар келе-келе киізге, алаша, кілем тағы басқа заттарға салынатын болған. Ол белгі таңбалар арқылы халық белгілі бір ұғым түсініктерді аңғартып, біліп отырған. Бұдан ою-өрнек белгі таңбалары өмір қажетінен туғанын байқауға болады.