Күшігім еркелей білетін,
Кейде ол шәуілдеп үретін.
Жата қап аяғын көтерсе
Көргендер еріксіз күлетін.
Тойған соң томпайып жататын,
Бір тәтті ұйқыға бататын.
Түсінде мысықпен алысып,
Жүретін бөлмеде жарысып.
Қарасам, міне енді өсіпті,
Ит бопты кәдімгі қабаған.
Әуелі өзіме өшікті
Күнәм жоқ бір рет сабаған.
Мақтайды біреулер даурығып,
Қасқыр деп итімді қабаған.
Мен жүрмін кете алмай айығып,
Өз итім түсірген жарадан,
***
Отырсам үндемей үйімде,
Тоқмейіл, ақпейіл күйімде.
Келуші көбейіп кетеді
Шашымның ағынан сүюге.
Мақтауға бәрі әзір, жайдары
Мейрімнің ағаға шегі жоқ.
Ақтарар сырларын қайдағы,
Бірінің дығы жоқ, кегі жоқ.
Сәл ғана өзгеріп қалпымнан,
Әділдік сөйлесем болғаны,
Біреуі алып қап алқымнан,
Союға әзір тұр қалғаны...
Тойған соң жататын пырылдап
Мен мысық емеспін, достарым,
Жан болып жүрген сон, шырылдап
Айтамын арымның қосканын
- Ойткени олар маган аз тамак, су береди. Бакырай беремин, ешким тусинбейди. Солай журе беремин. Балалар мени муйизинен тартады. Адмадар мени сога береди. Содан менде жаралар коп болады. Бирак кобиси кетеди. Кейбиреуи соншама катты соккан, бир жылга дейин калатын жаралар. Адамдар сол жараны корип, бари мен анкау болып, секире беремин деп ойлап журеди, - деди сынар муйиз ешки.
- Кой, олай айтпа. Ал менде бари жаксы. Маган коп шоп, су береди. Менен сут алса, мен дым "канк" демесем, онда мени еркелетеди. Балаларымда да бари жаксы. Олар да акылды болып журеди. Калай сонда сени соншама жаман айналасады?,- деп айтты сиыр.
Ешки коп ойлап, неге соншама жаман олмен айналасады, ал сиырмен жаксы? Коп ойлап, жауабында тапкан жок.