Маңғыстау – табиғаты әр алуан, шөлді өлкеге тән аптапты ыстық жазы, солтүстікке тән қатаң аязды, өткір желді қысы бар, сусылдап аққан құмы мен сылдырлап аққан бұлағы қатар кездесетін таңғажайып өлке.
Маңғыстауда киелі деп саналатын жерлер өте көп. 11 мың тарихи ескерткіш мемлекеттің қорғауына алынған. Оның ішіне археологиялық қорық, ашық аспан астындағы мұражайлар, халық киелі санайтын мешіттер кіреді. Бірақ, Маңғыстау мен оған жапсарлас жатқан аймақтардағы қасиетті саналатын жерлер, орындар, нысандар санын ешкім дөп басып айтып бере алмайды. Бәріміз білетін Бекет атаның Оғланды, Бейнеу, Жем бойындағы, Баялыдағы жер асты мешіттері, Шопан атаның жер асты мешіті, Сисем ата қорымы туралы ақпараттар көп кездеседі. Ал, басқа мәдени-тарихи ескерткіштер туралы мәліметтер, әулиелер туралы жазбалар, көз көрген, құлақ естіген оқиғалар көптеген сауатты маңғыстаулықтардың ескі дәптерінде сақталған болар.
Маңғыстаудағы мәдени ескерткіштердің тарихи-сакральды мазмұнын ашуды жоғарыда айтып өткен Бекет Ата мешіттерінен бастаймыз. Мешіттер туралы мәлімет бермес бұрын алдымен Бекет Атаның кім, қандай адам болғанына тоқталғанымыз жөн.
Қазіргі уақытта қалаларда мәселелер көп. Оның ең басты себептерінің бірі ауаның ластануы . Оны шешу өте қиын. Бірақ мүмкін емес деген сөз емес . Ол мәселені шешу жолдары бар . Олар : көліктің түтінін шығармау . Ол дегеніміз экологиялық таза көлік тұтыну . Ондай мүмкіндік қазір жоқ болғанымен , болашақта күтіліп отыр.
Және қаланы ластайтын негізгі зат ол мұнай компаниялары . Олар ауаны ластайды онысымен қоймай теңіздерді де ластайды . Бұл мәселені шешу жолы қиын . Өйткені қазіргі уақытта мұнай , газ адамдарға керек . Бірақ бұл мәселені де шешуге болады. Не арқылы десеңіз баламалы энергия көздері арқылы .
Ол энергия көздері бізге ешқандай зиян келтірмейді. Сондықтан мен сол энергия алу жолдарын құптаймын .
«Туған жердің күні де ыстық, түні де ыстық» деп тегін айтылмаса керек. Әрбір Отан ұғымының қадірін білетін, туған жер сөзінің терең мағынасын түсінетін азамат үшін кіндік қаны тамған топырақ киелі де қастерлі.
Туған жерді жырламаған жан жоқтың қасы.Белгілі ақындарымыз
елі мен жерін жырға қосып, патриоттықтың тамаша үлгісін көрсеткен. Соның бірі, «Мұзтаудың мұзбалағы» атанған, дарабоз ақын Мұқағали Мақатаевтың Отан тақырыбындағы мына бір өлеңі:
Мен оның түнін сүйем, күнін сүйем,
Ағынды өзен, асқар тау, гүлін сүйем,
Мен оның қасиетті тілін сүйем,
Мен оның құдіретті үнін сүйем!
...Отан! Отан! Бәрінен биік екен,
Мен оны мәңгілікке сүйіп өтем...
Меніңше, елді ерекше қастерлеп, мәңгілік сүю үшін үлкен жүректің керегі жоқ. Туған жерге деген шексіз құрмет пен махаббат болса жеткілікті. Себебі «Мен қазақпын» деп айту үшін «қазақ» деп соғатын жүрек керек. Қазақтың ертеңі үшін аянбай еңбек етем деген тілек керек. Бірде теледидардан елінен неше уақыт бойы жырақ жүрген, туған жерге қаншама уақытта қиындықпен оралған қазақ туралы бағдарлама көрдім.Көзінен жасын көл қылып, көліктен түсе сала жерді сүйіп, ақ қарды жылап тұрып аузына салып, шайнап жұтқанын көрдім. Көрдім де елімізде жүріп, еліміздің қадіріне жете бермейтінімізді түсіндім.Оның қаншалықты ыстық екенін түсіндім. Суық қарды көзі жасқа толып, асап жеп жатқаны ішіндегі ыстық сағыныш сезімінің басылмай жатқанынан-ау деп терең ойға қалдым. Дана қазақ «Әркімнің өз жері –жұмақ»деп бекер айтпаған. «Отансыз адам – ормансыз бұлбұл» деген сөздің жаны бар. Отансыз адам болмайды. Ел, жер, Отан сөздерін айтқанда, Отан алдындағы міндет, құрмет ойға оралуы тиіс.Байтақ жерімізде бейбітшілікті сақтау, кеудемізбен қорғау, көркейту, ел үшін қызмет ету – біздің міндетіміз. Елім үшін ерінбей еңбек етуге уәде етемін, білім алып, келешегін жарқын етемін. Мен – Тәуелсіз елдің ұланымын және оны мақтан етемін! Мен елімді, туған өлке – Қазақстанымды, тілімді жанымдай сүйемін