ответ:Это повесть Мухтара Магауина «Дети одного отца». В ней повествуется о том, как в тяжелое военное время казахский аул принял осиротевших детей из далекого детского дома. Детей разобрали казахские семьи. Аксакал Ахмет выбрал мальчика-немца по национальности – Зигфрида Вольфганга Вагнера. Сам, нуждаясь в поддержке и опоре, старик сделал все, чтобы обогреть сердце мальчика, воспитал его. И хотя жилось трудно, не хватало самого насущного, все же Зигфрид смог вынести из этой жизни качества настоящего человека, и, прежде всего – любовь и уважение к своим приемным родителям, к земле, взрастившей и воспитавшей его.
Ребята опишите, те чувства, которые были вами, пережиты с героями этого произведения.
Объяснение:
Ата-бабаларымыз жапан далада жалғыз өскен ағашты киелі ағаш немесе әулие ағаш деп санаған. Оны кесуге, қандай да бір зақым келтіруге тыйым салған. Саясында ұзақ отырып демалып, ұйықтауға да болмайтынын ескерткен. Жалғыз өскен ағаштың жанында ұзақ болсаң, сол ағаштай сопиып жалғыз қаласың деп жалғыздықтың нышанына балаған. Ал құла түздегі жайқалып өскен жалғыз ағаш пен шөлді мекендегі тырбиып өскен бұталарды қасиетті санап, жанында түнеп, шүберек байлайтын болған. Кейбіреулер ол маңда әулие жатыр деп ырымдап, мал сойып, тілеу тілеп те жатады.
Объяснение: