-Сәлем, Айдана! Қалың қалай? -Сәлем, Берік. Өте жақсы. Өзің ше? -Жаман емес, әне-міне деп жүріп жаз да өтіп кетіпті ғой. -Айтпа, уақыт деген бір жүйрік, ұстатпайды. -Сонымен, жазды қалай өткіздің? -Өте жақсы, отбасымызбен Бурабайға бардық. -Бурабайға? Ол жер өте әдемі деп естіп едім.. -Әрине, өте әдемі, керемет жер. Табиғатын айтсаңшы! Әр түрлі мүсіндерді еске саладың өрнекті таулары мен жайсаң шөптері, талдары мен қайыңдары, жұмбақтас, көл, барлығы да өте әдемі, ертегідегідей! -Керемет! Бурабай қай облыста орналасқан? -Көкшетау облысында! Тамаша жер, маған қатты ұнады! Саған да Бурабайға демалуға кеңес беремін! -Әлбетте! Мәндеттә түрде бұл мекенді өз көзіммен көремін! -Ал, жақсы, сау болып тұр! -Сау бол,Айдана!
-Сәлем досым
-Сәлем
-Жүр менің үй жағыма барайық ол жер көлеңке
-Жарайды кеттік
-Әй! неге олай істедің!
-Не болып қалды?
-Өзен саған ренжіп қалатын болды.
-Өзен неге ренжиді?
-Үйткені сен өз қолындағы қоқысыңды өзенге лақтырдың. Сенен көріп анау адамдарда өзенге қоқыстарын тастауда.
-Енді өзен қандай болады?
-Өзен суы лас болады. Балықтары қоқыстарды тамақ деп жеп олар қырылып қалады.
-Барып қоқыстарыңды алыңдар, өзеннен кешірім сұраңдар.
-жарайды. міне кешірім сұрап қоқыстарымызды алдық.
-Бәрекелді! енді олай жасамаңдар. Сау болыңдар! досым кеттік.
-жарайды кеттік.