Соңғы уақыттарда театр актерлеріне сыни көзқараспен қараушылар көбейіп жатқанын байқаймыз. Режиссердің жұмысы,қойылымның сценарийі,сахна мәдениетіне көңілі толмай жатқандар артты. Бірақ, ешкім көрермен мәдениетін ескермейді. Менің ойымша, осы мәселеге де ерекше көңіл бөлу керек секілді. Бүгінгі күні театрға барсаңыз, мәдениетті халықты көру қиындап кеткенін байқайсыз. Бұл ащы болса да шындық. Себебі,көрермендер қарапайым ұялы телефондарын өшірмей, қойылым кезінде оның қоңырауына ие бола алмай жатады. Жастар қойылым көруге емес, әңгіме айтып, көңіл көтеруге келетін секілді. Жырқ-жырқ күлкі, бос әңгіме театрды шын ниетімен көруге келген адамдарды мезі етіп, оларға кедергі жасайды. Тіпті театрға спорттық киіммен келетіндерді де байқаймыз. Айта берсек,кемшілік көп.
Объяснение:
Кәукен Кенжетайұлы Кенжетаев (шын есімі Әбдірахым; 25 сәуір 1916, Павлодар облысы Баянауыл ауданы - 15 наурыз 2008, Алматы) — кеңестік және қазақстандық актер, опера әншісі, театр режиссері педагог - профессор. Қазақ КСРнің Халық артисі (1959). «Платинды Тарлан» тәуелсіз сыйлығының және Халықаралық Айматов сыйлығының иегері.[1]1936 – 41 жылы Мәскеу консерваториясының жанындағы қазақ студиясында оқыды.
1950 жылы Алматы консерваториясын бітірген.
1942 – 46 жылы Хабаровскідегі шекарашылар ансамблінде қызмет етті.
1946 жылдан Қазақ опера және балет театрының әншісі.Алпамыс”
“Алдар Көсенің айласы”
“Қалқаман – Мамыр”
“Сапар”
“Баян жүрек”
“Құсни – Хорлан”
“Кемпір мен шал”, т.б. опералар либреттоларының авторыСильва”
“Тыныш шаңырақ”
“Фигароның үйленуі” операларының либреттоларын қазақ тіліне аударған.
ШығармаларыДархан дарын”
“Мәжит Бегалин”
“Высокий дар призвания” (орыс тілінде) атты кітаптары жарық көрген.