Әділдік — ізгіліктің ірге тасы. “Кімде-кімнің әділдігі жоқ болса, оның ұяты да жоқ” (Абай). Әділдік уақыт ағынында өзгеріп отырады. Оның алғашқы түріне көне қоғамдағы “жазалаушы әділеттілік” деген жатады. “Қанға қан, жанға жан”, талион, кек алу принциптері ілкі санада әділдік саналды. Қылмыс пен жаза, әрекет пен айыптау мәселелері әділдіктің осы түсінігімен түбірлес. Қоғамдағы меншіктік қатынастардың қалыптасуына байланысты жазалаушы әділдіктің орнына оны тепе-теңдік тұрғыдан түсіну алдыңғы қатарға шықты. Қоғамдық байлықты барлығына бірдей үлестіру идеясы әділдік талабына айналды. Бұл ұран желеуімен талай қантөгістер, революциялар, бүліктер жүріп жатты. Әлеуметтік әділетті орнатамыз деген желеумен бір ғасырға жуық коммунистер өз халықтарына бақытсыздық әкелді. Социолизм қоғамы “байлық — бұл әділетсіздік, ол кісіні аздырады, адам неғұрлым кедей болса, оның руханилығы жоғарылай түседі” деген жаңсақ пікірді құлаққа құйып келді. Шын мәнісінде, қабілеті мен білігі тең емес адамдарға мүлікті бірдей үлестіріп беру әділетсіздіктің айқын көрінісіне жатады.
Өмірге келегеннен кейін жақсы сүру керек, жолыңыз болмай сүрініп жатсаңыз бәрін өмірге апарып өмірге итере салу ақымақтық болады, бірақ өмір ешқашан аямайды. Өмірдің теңізінде ескекті қайықта жүріп толқындарда аударылып қалсақ немесе ескегіңнен айрылып жүзе алмай қаласаң қолдау керек сондықтан дос таба білу керек және сол досыңмен өмір соңына дейін мәңгі болуға тырысу керек. Өмірді мен былай сипаттайм: Өмір ағыны қатты асау өзен кері ақпайды, күшті толқындарға қарсы тұра алмасаң жағаға шығарып тастайды, қарсы жүзуге қауқар бермейді.
Жарамды- жарамсыз.
Әлсіз- мықты
Төмен- жоғары
Объяснение:
Қалғанын өзін табарсын.