- Неге?,- деди сиыр - Ойткени олар маган аз тамак, су береди. Бакырай беремин, ешким тусинбейди. Солай журе беремин. Балалар мени муйизинен тартады. Адмадар мени сога береди. Содан менде жаралар коп болады. Бирак кобиси кетеди. Кейбиреуи соншама катты соккан, бир жылга дейин калатын жаралар. Адамдар сол жараны корип, бари мен анкау болып, секире беремин деп ойлап журеди, - деди сынар муйиз ешки. - Кой, олай айтпа. Ал менде бари жаксы. Маган коп шоп, су береди. Менен сут алса, мен дым "канк" демесем, онда мени еркелетеди. Балаларымда да бари жаксы. Олар да акылды болып журеди. Калай сонда сени соншама жаман айналасады?,- деп айтты сиыр. Ешки коп ойлап, неге соншама жаман олмен айналасады, ал сиырмен жаксы? Коп ойлап, жауабында тапкан жок.
Міне, қыркүйек туды, күз келді. күн қысқарып, түн ұзарды. аспаннан бұлттар қаптап, сіркіреп жаңбыр да жауып тұр. күн сирек көрініп, аз жылытады. анда-санда таңертең салқын болып қояды. өткір суық жел арық малды, жұқа киімдіні тоңдыра бастады. жұрт күземін алған, киізін де басып алды. маса, шыбын, құрт-құмырсқа жоқ болып кетіпті, құстар да жылы жаққа ұша бастады. қарлығаштар көптен көрінбейді. аспанда тырналар да тізіліп ұшып барады. ағаштардың жапырақтары сарғайып түсіп шөптер де қурап қалған. егіншілер астығын жинап алып, шашындыда әр жерде ғана жаңбырға сарғайған шошақтар тұр, оларды де иелері тасып алуға шана жолын күтіп отыр. ел тегіс биесін ағытып, пысық қатындар желі-ноқтасын кептіріп алды. жаз күні көп байлағаны есіне түсіп, қымызшыл шалдар арық құлынын жаңа аяп отыр. ер азамат қыстауды түзеп, кемпір мен шал, борбай от басында отыр. жаз рақат болса да, киіз үйдің күзді күні суығы-ай!
Жазса Пушкин еділді
Неге маған жырламасқа
Сырда туған елімді
Ел анасы менің анам
Сырдың сұлу өзені
Объяснение:
❤❤