Қостанай қаласы Қазақстанның солтүстік аймағында орналасқан. Қостанай 1879 жылы салынды. Қостанай сәнді, әсем қалалардың бірі. Ол Тобыл өзеннің сол жақ жағасында орналасқан. Қостанайда Ілияс Омаров атындағы қазақ драма театры, Ыбырай Алтынсаринның мұражайы бар. Қаланың ортасында парк, кинотеатр, телеграф, орталық әмбебап дүкені бар. Қостанай астықты өлке, мәдениет орталығы. Онда жалпы білім беретін ондаған мектеп, Ахмет Байтұрсынов атындағы университет, заң институты басқа да жоғары және орта оқу орындары, өлкетану және географиялық мұражайлар бар. Қостанайда 220 мың адам тұрады. Олар әр ұлттың өкілдері. Олар тату тұрады. Қостанай жерінде ағартушы Ыбырай Алтынсарин, ғалым Шоқан Уәлиханов, қоғам қайраткерлері Ахмет Байтұрсынов, Мыржақып Дулатов және тағы басқалар туған. Қазір Қостанайда атақты ақын, жазушылар тұрады. Олар Серік Шәкірібаев, Ақылбек Шаяхмет, Нағашыбай Мұқатов. Олар біздің мақтанышымыз.
Астана
Астана – тәуелсіз еліміздің бас қаласы, отанымыздың жүрегі. Мәдениеттің ошағы, ғылым мен білімнің ордасы. Арқаның төрінде сылдырап аққан Есілдің жағалауында орналасқан айбынды Астанамыз биыл 20 жасқа толды.
Астана күн өткен сайын қарыштап дамып келеді. Бүгінде бүкіл әлем тамсанып, болашақтың қақпасы деп көз тігіп отыр. Шетелдіктер қызыға қарап, еліміздің беталысын жіті бақылап отыр. Халықаралық "ЭКСПО-2017" көрмеснің де Астанада өтуі тегіннен-тегін емес. Ол Елорданың әлемдік деңгейдегі шараны лайықты өткізе алатын орталық ретінде қалыптасқанын, мемлекетіміздің табыстары жоғары бағаланғанын және даму келешегінің кемелдігін айғақтайды.
Автор адамдар жас кезінде жүрегін тыңдап жүрген дейді. Жас кезінде адам әлі көп көрмеген, тағдыры дайындап қойған сынақтан өтпеген, ойына ақыл кірмеген. Жалпы айтқанда көзімен көргеннің, құлағымен естігеннің бәріне сене берген. Ал осының нәтижесінде оны көзі де, құлағы да, тіпті жүрегі сатып кетті. Ержеткен соң, ақыл кіріп, күш енгенде енді болғанның қайталауыннан қорықып, адамдар былай тұрсын, өзіне де сенбей қалады.
Менің ойымша, адам мейлі жас болса да, ержеткен болса да ешкімге сенбеуі керек. Қазіргі кезде адамдарға сену тіпті қауіпті болып кетеді. Ия, кейбір кезде өз көзіңмен көргеніне, өз құлағыңмен естігеніне де сенбеуге мәжбүр боласың. Бірақ жүрек ешқашан алдамайды ғой!? Егер де жүректі тыңдай білсең дұрыс жолда қаласың деп ойлаймын. Сонда кімге сенуге болады? Жүрек ме? Адамдарға ма? Дегенмен бұл жерде адам не таңдаса өзі біледі.