Мұхтар Омарханұлы Әуезов – қазақтың ұлы жазушысы, қоғам қайраткері, ғұлама ғалым, Қазақстан ғылым академиясының академигі (1946), филология ғылымдарының докторы, профессор (1946), Қазақ КСР-нің еңбек сіңірген ғылым қайраткері (1957)Ол қазіргі Шығыс Қазақстан облысының Абай ауданындағы Бөрілі деген жерде 1897 жылы 28 қыркүйекте туған. Шыққан руы қожа. Мұхтардың атасы Әуез ескіше сауаты бар, араб, парсы, ортазиялық түркі әдебиетімен таныс болған. Мұхтар бала кезінде атасының үйретуімен арабша хат таниды. Мұхтардың әкесі Омархан да, атасы Әуез де Абай аулымен іргелес отыратын, құдалы, дос-жар адамдар еді. 1908 жылы Семейдегі Камалиддин хазірет медресесінде оқып, одан кейін орыс мектебінің дайындық курсына ауысады. 1910 жылы Семей қалалық бес кластық орыс қазына училищесіне оқуға түсіп, соңғы класында оқып жүргенде «Дауыл» атты алғашқы шығармасын жазады. Училищені 1915 жылы аяқтап, Семей қалалық мұғалімдер семинариясына түседі. Семинарияда оқып жүріп Шәкәрім Құдайбердіұлының «Жолсыз жаза» дастанының негізінде «Еңлік-Кебек» пьесасын жазып, оны 1917 жылы маусым айында Ойқұдық деген жерде сахнаға шығарады.
Асыл анам сен туралы қанша айтсам да әңгімем таусылар ма?! Бірақ, сол әңгімені айту үшін менің асыл сөзімнің қоры жетпейді ме,- деп қорқамын, анашым! Мен сенің алдыңда өмір бойы борыштымын, жаным, анам. Сенсің ұйқысыз өткізген түндеріңді, мені уайымдау мен өткен күндеріңді, барлық көрген мен үшін қиыншылықтарыңды өтейтін қауқары болса. Өзіңе менің әрбір ісім қуаныш сыйласа, сенің мен бақыттымын деген сөзіңді естісем, анашым. Менде өзімді өте бақытты сезінер едім. Паһ шіркін аналар-ай ,- деген сөз балаңның өзіңе және басқа аналарға деген жүрегінен жарып шыққан ризашылығы, қабыл ал Анашым.