Для своего времени и своей среды Абай казался загадкой. Мужественный поэт без страха выступил против, угнетателей казахского народа, согревая его душу светлой мечтой о приближении рассвета, который разгонит мрак невежества, бедности и угнетения, веками царивший в степях. Как яркий факел, освещал Абай своему угнетенному, забитому народу пути к светлому будущему. Имя поэта бессмертно, создания его не умирают, если жизненный: путь его сливается с путем родного народа, если творения его зовут народ вперед и вперед.
Абай өз уақыты мен қоршаған ортасы үшін құпия болып көрінді. Батыл ақын қорқынышсыз қазақ халқының қудалаушыларына қарсы тұрып, жан дүниесін ғасырлар бойы билеген, надандықты, кедейлік пен қысымшылықты кетіретін таңның жақындаған арманымен жылытып отырды. Жарқын алау сияқты, Абай өзінің азап шеккен, бітелген адамдарына жарқын болашаққа жол ашты. Ақынның есімі мәңгілік, оның туындылары өмір сүрген кезде өлмейді: егер оның туындылары халықты әрі қарай шақырса, оның туған халқының жолымен бірігеді.
Әсемпаз болма әрнеге
Өнерпаз болсаң, арқалан.
Сен де — бір кірпіш дүниеге,
Кетігін тап та, бар, қалан!
Кайрат пен ақыл жол табар
Қашқанға да қуғанға.
Әділет, шапқат кімде бар,
Сол жарасар туғанға.
Бастапқы- екеу соңғысыз,
Біте қалса қазаққа,
Алдың — жалын, артың — мұз,
Барар едің қай жаққа?
Пайданы көрсең бас ұрып,
Мақтанды іздеп, қайғы алма.
Мініңді ұрлап жасырып.
Майданға түспей бәйгі алма.
Өзіңде бармен көзге ұрып,
Артылам деме өзгеден.
Күндестігін қоздырып,
Азапқа қалма езбеден.
Ақырын жүріп, анық бас,
Еңбегің кетпес далаға.
Ұстаздық қылған жалықпас
Үйретуден балаға
көп мөлшерде болады деп ойлаймын сені жақсы көремін деп аталады және ол туралы не білеміз ғой дим мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын мен саған ғашықпын соған да мен де бірге жұмыс