Менің туып, өскен ауылым – Шағатай. Мен осы ауылда дүние есігін ашып, тәтті балалық шағымды өткізіп келемін. Ауылыммен әрдайым мақтанамын. Себебі, табиғаты қандай әсем десеңші! Ауылдың мақтанышы, табиғатқа көрік беруші сылдырап аққан Бабырау суымыз бар. Бабыраудың табиғаты өте көркем, суы тұп-тұнық, мөлдір, жасыл шөппен әсемделген керемет бейнесі бір картинаны суреттейді.
Мен тоғайға барып демалғанды жақсы көремін. Жаз мезгілінде отбасымызбен жиі тоғайға барамыз. Бабырау көліне шомыламыз. Күн көзіне қыздырынып, керемет бір әсерге бөленеміз. Осындай демалыс орнының бары көңілді қуантады. Алайда, әттеген-ай соңғы кездері көлімізді күтіп-баптауға көңіл бөлу азайып барады. Табиғат аясына демалуға келген демалушылар тазалық сақтамауда. Қағаз қалдықтары, ішкен судың пластикалық бөтелкелері, қоқыстары шашылуда.
Табиғат ананың байлығын қорғауымыз керек. Су –тіршілік көзі емеспе? Оның да таусылатын уақыты болады ғой! Осыны ойлауымыз керек.
Бабырау көлін қорғауға, күтіп-баптауға ат салысайық деп үндегім келеді.
,Абайдың сүйіп, жар етіп алған екінші әйелі Әйгерімнен туған ұлы Тұрағұл, өзінің естелігінде жазғанындай, Абайдың отыз екі жасында өмірге келген екен. Жастайынан Абайдың тәрбиесін көріп, өнер-білімге ерте ден қойған ол өте зейінді, алғыр болған. Әкесінің өнегесімен орыс әдебиетімен жастай танысып, соның арқасында осы тілде жатық сөйлеген, аудармашылықпен айналысқан. Әкесі туралы татымды да тиянақты естелік жазып, қалдырған. Мен – әкемнің кіші жамағатынан туған тұңғыш баласымын. Әкем кіші жамағат алғанда бастапқы бәйбішесі өзінен 2-3 жас үлкен еді, ұлғайған кезімде өзімді күтуге қолайсыз болады деген шығар. Екінші, жалпы қолы жеткен, әлі келген адамға екі қатын алмақ ғұрып сықылдыланғандықтан да шығар.Мен әкемнің 32 жасында, жастықтың алғашқы арыны басылып, жігіт ағасы болып қалған кезінде туғанмын. Мен әкемді танығанда, әкемнің жүзі ашық, ажары сыртында, көзі өткір, ашуы да, қуануы да жылдам, ширақ жанды адам еді. Мәжілісі қызықты, сауықшыл, дастарқаны аса мол еді. Бір іспен қызықтамай, жай, салбырап, шаруасын істеп отырмаушы еді.Бір ғадаты жақсы атқа, қыран құсқа құмар еді, өзі 2-3 жыл салтанатын келістіріп құсбегілерін, мергендерін сайлап құс салыпты. Балаларының әрқайсысына құс салғызды, бірақ ұзақ уақыт құсшы болғанымыз жоқ. Біреудікін алып, біреуге сапырып отырады. 250 шамалы құс қолыма келіп, кеткен шығар. “Тулақтың шолағындай” құс кергенім жоқ деп айтып отырушы еді.
Настал час свободы, казахи, смотрите, Следуйте за главным. С восходом выйдет солнце правды, Лентяйство, ленивость уйдите с привычек. Хитрость, подлость уничтожайте по корни, Перестаньте говорить ложь и сплетни. Соберите в себе силы И всегда будьте на стороне правды. Единство вложите в труд, Берите пример с трудолюбивых народов. Не думайте всегда о себе Всегда оставайтесь народом. Совесть исправит человеческую душу, Светлое в человеке победит темное. Честный труд, светлое сердце Здравый разум, решат любой вопрос. Все люди одинаковы, нету плохих, Их портит похоть Но где правит совесть Там все будут трудиться.
Если не дерясь поделят богатство природы. То земля накормит всех. Тот кто работает с любовью, Тот увидет много счастья.
Как то так, как смогла перевела. Но главная идея в том, что нужн отрудиться и всегда всем вместе, всегда быть едиными. Ведь хорошее всегда побеждает. Никогда не лениться и не сдаваться, ведь всегда приходит новый день.
Менің туып, өскен ауылым – Шағатай. Мен осы ауылда дүние есігін ашып, тәтті балалық шағымды өткізіп келемін. Ауылыммен әрдайым мақтанамын. Себебі, табиғаты қандай әсем десеңші! Ауылдың мақтанышы, табиғатқа көрік беруші сылдырап аққан Бабырау суымыз бар. Бабыраудың табиғаты өте көркем, суы тұп-тұнық, мөлдір, жасыл шөппен әсемделген керемет бейнесі бір картинаны суреттейді.
Мен тоғайға барып демалғанды жақсы көремін. Жаз мезгілінде отбасымызбен жиі тоғайға барамыз. Бабырау көліне шомыламыз. Күн көзіне қыздырынып, керемет бір әсерге бөленеміз. Осындай демалыс орнының бары көңілді қуантады. Алайда, әттеген-ай соңғы кездері көлімізді күтіп-баптауға көңіл бөлу азайып барады. Табиғат аясына демалуға келген демалушылар тазалық сақтамауда. Қағаз қалдықтары, ішкен судың пластикалық бөтелкелері, қоқыстары шашылуда.
Табиғат ананың байлығын қорғауымыз керек. Су –тіршілік көзі емеспе? Оның да таусылатын уақыты болады ғой! Осыны ойлауымыз керек.
Бабырау көлін қорғауға, күтіп-баптауға ат салысайық деп үндегім келеді.