Қазақ халқының қонақ күтуі мен қонақжайлығы туралы.
Баяғы заманнан бері осы күнге дейін жеткен дәстүріміздің бірі мен бірегейі – келген қонаққа дастарқан жаю. Бұл дәстүр тек қонақжай қазақ халқына ғана тән дүние десем, артық айтпаспын, себебі үйге қандай кісі келмесін «ең болмаса нан ауыз тиіп кету керек» деген ұғым санамызда бала кезімізден қалыптасқан. Қазағым қашан да бар асылын, бар тәттісін «қонақ жесін» деп сақтаған. Қазақ халқы үшін дастарқаннан үлкен, дәмнен үлкен нәрсе жоқ. Ақсақалдар да үнемі «Дастарқан тек қуанышты себептермен жайылсын! Дастарқан мол болсын! Осындай үлкен дастарқан басында жинала берейік!» деп бата беріп, тілектерін айтып жатады.
Дастарқан жайғанда міндетті түрде ең алдымен нан қойылады. «Ас атасы – нан» деген мақал осыдан шықса керек. Ұннан жасалынған тағамдар бағзыдан-ақ ақ дастарханымыздың сәні болып келген. Қазақ өзінің шаңырағындағы кез келген жиында дастархан үстінен нанды алыстатпайды.
Сыйлы қонақ келсе, бұрынғы кезде мал сойылып, ет асылса, қазіргі заманда мал сойылмаса да, қазанды отқа қойып, қонақтың кәдесін асып береді. Күн демей, түн демей қазан асуға келгенде қарап қалмайтын қазақ аналары мен келіндері ет тамақты нақышын келтіріп дайындайды. Бүгіндері қырық күн тойын, отыз күн ойын жасамасақ та, кез келген жиында осы ас бірінші мәзірде тұрады.
Жалпы алғанда, қазақтың дастарханы – киелі нәрсе. Бұл тек жайылған шүберек немесе оған қойған ас-ауқат қана емес, бұл – адамның пейілі, ішкі жан-дүниесі, мейірім-шапағаты. Ендеше дастарқанымыз тек қуанышқа жайылсын!
Менің өмірімде ең жақсы және бақытты деп мақтана алатын күнім бар. Мен үшін бұл теңізді алғаш көрген жаз күндерінің бірі еді. Мен оны бала кезінен, теледидар экранынан суреттерде жиі көретінмін және үнемі оны өз көзіммен көретінімді армандайтынмын. Олар маған мектепке бармай-ақ, жүзуге үйретті, олар бассейнде сабақтарға жазылды, бірақ маған бұл өте қызықты болып көрінді, ал теңіз - бұл өте үлкен, керемет. Адамға ессіз күйде ғашық болып, оған қайта-қайта оралуды армандау үшін теңізге қарау керек.
Алғаш рет ата-анам мен жеті жасымда теңізге демалды. Мен алдағы сапарды тағатсыздана күттім, анама заттарды жинауға көмектесіп, бір нәрсені ұмытып кеткенімізді тексеріп, уәде етілген сапар күні келгенде мен діттеген жерімізге жетуді күте алмадым.
Маған теңіз өте қатты ұнады, маған жүзу ғана емес, сонымен қатар пирстен суға секіру, жағажайда волейбол ойнау, жаңа достар табу және жай ғана көңіл көтеру ұнады. Теңіз саяхаттарының бірінде біз нағыз су астындағы алыптар сияқты көрінетін дельфиндерді де көрдік. Сондықтан мен ең жақсы күнімді еске алдым.
Объяснение:
ПереводВ моей жизни есть день, который я с гордостью могу назвать лучшим и самым счастливым. Для меня такой момент стал одним из летних дней, когда я впервые увидел море. Я часто видел его как ребенка в картинках, с экранами телевизоров и всегда мечтал, что когда-нибудь я увижу его своими глазами. Меня учили плавать перед школой, когда я был зачислен в бассейн, но мне это показалось совершенно скучным, а море - таким необычным, величественным. Нужно только один раз взглянуть на море, полюбить его до воспоминания и начать мечтать о нем, возвращаться к нему снова и снова.
Первый раз, когда мы пошли на море с моими родителями, мне было семь лет. Всю неделю я был в авангарде предстоящей поездки маме собирать вещи, проверял, не забыли ли мы, и когда наконец-то наступила обещанная поездка, я не могу позволить себе ее доставить.
Мне очень понравилось море, я любил плавать, и все еще прыгать в воду с пирсом, играть в волейбол на пляже, заводить новых друзей и веселиться. И в то же время на одной из морских прогулок нам даже удалось увидеть дельфинов, которые показали мне настоящих подводных гигантов. Поэтому я вспомнил свой лучший день.