Николай Степанович Гумилев өмiр сүредi және сол әйтеуiр күмiс ғасырыны атауды тасысатын поэзияның шынайы құлпыра гүлдеуi тыныштықтың Долгоесiнен кейiн момент басталатында орыс өмiрiнiң мерзiмiне жасап шығарды. Николай Гумилев гимназия жылдарында әлi парнасецтер және символисттардың француз ақындары поэзияға көңiлi шабады. Ол 1905 жылда жаңа жерлердiң жаулап алушыларына дөкiр өзiне меңзейтiн конквистадорлардың жолы өз бiрiншi жинағы шығарады, өйткенi мақсат жаулап алумен поэзияға алтындай кесектер және алмас диадемалардың поэзиясының қазынасын толтырылу санайды. Ақын (1886—1921 ) өз кемдiсiне қалқан, орыс поэзиясының қазынасында шындығында гауhар болатын Жалынды бағана мұндай Романтиялық түс ғажайып ақындық жинақтар iнжу босатуға үлгередi. Ғана емес Н.С.Гумилевтi жасап шығарады, ол әдеби Ресей өмiрiнiң ұйымдастырушылардың бiрлерi болуға тырысады. Олардың iшiнен әдеби кештер жер қойнау ақындардың цехтың ақындық жастарының бiрiктiруi дүниеге келедi
Менің анам
Менің анамның есімі – Зәуре. Анам 42 жаста. Анам мектепте қазақ тілі мен әдебиеті пәні мұғалімі болып жиырма жыл жұмыс істейді. Анам мектепте қатал мұғалім болғанымен, үйде өзімізге сүйікті әрі мейірімді ана. Жұмыстан бос уақытында анам бізге тәтті тағамдар пісіріп, бізді еркелетеді. Сонымен қатар анам бізді үлгілі әрі тәртіпті болып жүруімізді қадағалап, үнемі ақылын айтып, тәрбиелеп отырады.
Әрқайсымыз ер жетіп, бой жеткенде ата анамыздың бізге артып отырған үкілі үміттерін ақтап, саналы ұрпақ болып өсеміз деп сенеміз.
Мен анамды өте жақсы көремін.
Тындырылған қайсыбір істің нәтижесінде түскен нәрсені, келген пайданы табыс деп атайды.