Ұстаз қандай қасиетті есім. Менің ойымша кез келген адам ұстаз бола алмайды.
ұстаз болудың өзі өнер. Ал, өнерлі болу кез келген адамға берілмейді. Олай болса, шын ұстаз болу үшін табиғы дарын, ізгілікті ізденіс пен ерен еңбек болуы шарт. «шәкіртсіз ұстаз тұл» деген тегін айтылмаса керек. Дүниедегі сыйлы адам ұстаз. Себебі шәкірт өнер, білім, әдеп тәрбие, кәсіп үйреткен адамының алдында өзін өмір бойы қарыздармын деп санап ұстазын сыйлап ,құрметтейді.
Шын ұстаз ұстазболуды балалық шағынан армандайды. Қиындығымен қызығы бірге жүретін осынау мамандықтың шынайы иесі болу үшін көп қиындықтардан өтеді. Қиын дейтінім: әр сабағыңа жете дайындалып, балаларға білім қана беріп қоймай, тәлім-тәрбие беру, өмірге икемдеу адалдыққа баулу, адамгершілік қасиеттерді бойына дарыту оңай іс емес. Ал олармен сырласу, мерекелік шаралар ұйымдастыру, табиғат аясына саяхатқа шығу, көңілді кездерін бірге бөлісу, бұл бір сәтке өзіңді бала сезінетін ерекше бір қызық шақтар. Балаларға ұрсып, жекітіп, кейімей ақ олармен сырласа отырып жан дүниесін ұғынуға болады. «ұстаз болу өз уақытыңды аямай, өзгенің бақытын аялау» деп Мұхтар Әуезов айтқандай уақытпен санаспай балалардың болашағы үшін аянбай жұмыс жасасаң, еңбегің еш кетпейдідеп түсінемін. «Ұстаздық еткен жалықпас үйретуден балаға» деп Абай атамыз айтып кеткендей, ұстаздық жолда жалығуға хақым жоқ деп есептеймін.
Менің ұстазымның, яғни сынып жетекшімнің аты:Карипбаева Сәуле ол орыс тілі пәнінен сабақ береді. Мен өз ұстазымды жақсы көремін.
В ранние века пшеница растет сама по себе. Это год засухи. Это плодородная охота на засуху. Белая пшеница округляется,
Некоторые высокие кустарники намеренно не стоят на солнце и не светятся, поэтому состояние белой пшеницы ухудшается с каждым днем.
Наконец, число погибших подходит к концу, и тогда он просит из опыта. Но по его он умолял птиц, больших птиц. Никто не услышит его грусти. Теперь, когда я умру,
Человек, который охотится за белой пшеницей, с копьем в руке, охотится за охотой. Пшеница пасется на лице Адама, изливая слезы. Человек думает, и, наконец, он принимает свою Он положил лук в лук, бросил копье в кусты и начал бежать. Вся трава вокруг белой пшеницы
с руками и ногами рук. Их корни питаются пшеницей своими копьями.
Он поднялся к реке и наполнил ее водой. Ослабленная белая пшеница рождает воду в воде.
Человек слишком часто приходит и заботится о пшенице. Травы и травы регулярно поливают и не поливают.
Осенью, вклад будет пшеница. Зерно Будды не только растет, но и доставляет Адаму. Зерно, которое получает человек, сохраняет зиму.
Когда дело доходит до весны, оно прорастает землю вокруг дачи и сеет ее вместе с ней. В течение лета сорняки сеют, приправляют и приправляют. Наконец, осенью Адам получает один кусок пшеницы. В следующем году сумка, а затем десять сумок.
затем тысячи мешков, и люди могли сделать миллион пачек пшеницы.
Это было началом вечной дружбы Адама и Белой пшеницы.