Тәрбие сөздері «құрғақ моральдық, тәлімгер-тәрбиеші болып көрінеді. Бірақ оны әлем алдында және ең алдымен өз ар-ожданының көрінісі ретінде қарастыру керек.
"Соңында мен шешім қабылдадым: қағаз бен сия бұдан былай менің жұбанышым болады, мен өз ойларымды жазамын. Егер кімде-кім өзінен қажет сөзді тапса, оны қайта жазсын немесе есіне түсірсін. Егер менің сөздерім адамдарға қажет болмаса, олар менде қалады.
Енді менде бұдан басқа уайым жоқ."
"Олардың күші - қолөнерді қажымай-талмай үйреніп, еңбек ету және өз араларында масқара қақтығыстарға уақыт жұмсамауында."
Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]
Объяснение:Үй иесі