Фантастика - ең ескі жанр. Қазақ ертегілерінің ғажайып кейіпкерлері: таусоғар, желаяқ, саққұлақ, жалғыз көзді дәу, жалмауыз кемпірлер - өз заманындағы фантастикалық бейнелер. Аталмыш жанрдың түп атасы - ауыз әдебиеті. Ал біздің заманымыздың еншісі - ғылыми фантастика. Кезінде фантаст жазушыларымыздың қаламынан туған «робот» есімді темір адамдар жеті қат көктегі жұлдыздар әлемінде қадам басып, жер астына дейін сапар шекті. Кеңес дәуірінде осындай қиял-ғажайыпқа толы романдар, повестер, хикаяттар, әңгімелер жетіп артылатын. Олардың бәрі келешек пен өткен заманның құпияларын барлап, хал-қадерінше әдебиеттің, мәдениеттің дамуына ықпал етті.
Ал қазір ше? Қазіргі оқырман ондай қиял-ғажайыптарға сенуден қалып барады.
Біз көктемнің жанасушылығын ша өзгерістің көпшілігінің табиғатта танимыз. Ша түндерге тағы аязды, бірақ күндіз олай жылы, не олай және себя деген шешу қала- үшін ұзақ қысты жалықтыр- бөрікті және орамалдарды. Ұзын күн болып жатады, қарамастан және азанда біз оянамыз оттого, не терезеге көз сал- күншуақ. Жандандыр-: болды неғұрлым жайма-шуақ күндер барлықта белгілі, болды көгілдір және ашық түсті аспан, сыңғырлақ және қатты құстар ән айтады. Қар жібу бастайды, қарамастан және ша жолдарға жүгіреді, жылғалар шүмектеп ағады. Қарамастан және тіпті промокшие аяқтар бірде-бір всерьез берекесін кетірмейді - ғой барлық біледі, не сол ненадолго. Қатты тамшылар алды музыкамен сияқты. Қарамастан және көшеден кету енжарлан-.
Ал орманда на бірінші назарды ештеме: кругом қардың өзгермеді және тып-тыныш. Бірақ, назар аударылып, құлақ салып, байқайсың, не көктем өзінің құқықтарына деген кірді және мында. Тал-шыбықтарда бүршіктер желіндейді, олар түсті поменяли және қарсы пригревающему күнге майыстырылды. Жібі- проталинкаларда сүрелер көрікті