Жена охотника "Саржана" родила сына. Его назвали - "Толагай". Рос не по дням, а по часам.
В 4 года уже был как батыр. Выходил на охоту с отцом и был "знатным охотником".
В один год совсем не было дождей. Была засуха. Тогда Толағай спросил у матери:
-Где идет дождь?
-У гор тарбагатая, ответиоа ему мать.
Тогда он пошел к горе, поднял на спину её и шел не уставая.
Вскоре народ увидел приближающуюся гору, и начали восклицать:"Толағай!!". Приближался и дождь.
Почти подойдя к ауылу, его ноги подкосились и руки не выдержали, он упал и остался под камнем. Тогда все плакали и в честь памяти назвали эту гору - "Толагай"
Көне Түркі жазуы (басқаша Орхон-Енесей жазуы) — В ғ. б.з.б. — Х ғ. б.з. түркі тайпаларының жазуы.
Бірінші табылғаны Орхон өзенінің бойында (Екінші түркіт қағандығы) және Енисей өзенінің жоғарғы ағысында (Қырғыз қағандығы). Кейде руник жазбасы дейді, алман руналарынынан жанасым табып (кейбір нышандар кескіні дәл келіп тұр, дауысты мағынасы да жақын). Азиялық түркі руналары соғды жазуының негізінде ВЫЫЫ ғ. бұрын жасалған деп есептеледі. Оның әліпбиінде 40-қа жуық графема бар. Көне түркі руника жазуы ерекшелігі - онда негізгі велярлық және палаталдық дауыссыздарға арналған бірнеше жұп дербес әріптер бар. Көне түркі руника жазуы жұмбағын 1893 жылы В. Томсен шешкен. Орхон ескерткіштерінің тұңғыш тәржімаларын 1894 жылы В.В. Радлов жасаған.[1]
Объяснение:
вот