если что вот текст
Объяснение:
Жұлдыздар жерден өте көп қашықтықта орналасқан. Жай көзбен қарағанда аспан әлемінде 3 мыңға тарта жұлдыз көрінеді. Ал қазіргі заманда ең жаңа құралдармен есепке алынғандарының саны бірнеше миллион. Ғалымдардың болжауынша, жұлдыздардың жалпы саны әлденеше миллиардтан асып кетеді.
Жерге ең жақын жұлдыз - Күн. Оның төңірегінде ірі аспан денелері планеталар айналып жүреді. Ғаламшарлар - өзінен жарық шығармайтын салқын денелер.
Жердің серігі - Ай. Дегенмен олар да жұлдыз сияқты жылтырап көрінеді. Өз кезегінде планеталардың төңірегінде олардың серіктері айналып жүреді. Күн және оны айналып жүретін планеталар мен олардың серіктері Күн жүйесін құрайды. Ғарыш кеңістігінде шек жоқ. Оның кеңдігі соншалық аспан денелерінің бір-бірінен қашықтығын Жердегі өлшеммен, айталық километрмен өлшеу мүмкін емес.
Объяснение:
«Көксерек» - адам мен табиғат арасындағы байланысты көрсететін шығарма. Авторы - Мұхтар Әуезов. Бұл әңгіме 1974 жылы жазылған. Реалистік әдебиет дәстүрі тудырған мотивтерді шеберлік палитрасындағы сан алуан бояулар мүмкіндігін өз мұратына орай өнерпаздықпен жаңғырту арқылы жазылған жаңа тынысты шығарма. Автор шағын көлемге мол мағына сыйдырған. Бейнелеп отырған болмыстың қыр-сырын таныған суреткер зады ежіктеуден, тамшы арқылы көл суретін, тас арқылы тау кескінін елестетуді эстетикалық мұрат тұтқан.
Автор шағын көлемге мол мағына сыйдырған. Адам қолында өскен, бірақ адамға қиянат еткен, оның ет-бауырын езіп, жара сапған көкжал сол адам қолынан өлім тапты. Образды ой символдық ойға, әуенді сарын үлкен идеяға ұласып, сахара топырағындағы шындықты қанық бояу, айқын колоритпен бейнелеген «Көксерек» бір әдебиет шеңберінен биіктеп көтеріліп, әлемдік жауһарлар қатарына қосылған.
Әңгімеде қасқыр, табиғат, адам мәселесі сөз болады, жаратылыстағы адам мен табиғат теңдігінің қатынас дәрежесі көрсетіледі. Адамдар табиғаттың өз заңдылығына қарсы шығып, қасқырлар мекенін ойрандап, оның күшігін енесінен айырып, ауыл тұтқыны етті. Бірақ қасқыр есейген сайын бостандықты сағынады. Ауыл тұрғындары Көксеректі жақтамайтұғын. (Барлығы дұрыс, 5 ке жаздым)
В большой стране Языкознание жил-был один очень эмоциональный народ - Междометия. Они не стеснялись и выражали свои чувства прямо. А чувства свои выражали всего одним словом. Одним словом они показывали и удивление, и восторг, и радость, и иронию, и презрение, и благодарность, и приказание, и опасение, и боль. Этот немногословный народец вносил в страну Языкознание особый колорит.
Когда Междометия вдыхали аромат прекрасно розы, то шептали: "Ах!". Устав, Междометия вздыхали: "Ох!". Подлетая высоко на качелях, выдыхали: "Ух!". В цирке кричали: "Браво!, - и удивлялись проделкам гимнастов, - Вот те раз!".
Однажды, все остальные части речи собрались вместе, чтобы решить, как правильно нужно строить речь и предложения, Существительное прокричало сквозь шум голосов:
- Междометия!
Глагол подхватил тему:
- Мешают!
Наречия подтвердило:
- Плохо!
И глагол вынес вердикт:
- Убрать!
Части речи решили, что в Междометиях нет необходимости. И Междометия, обидевшись, ушли из страны. Теперь вместо простого: "Ах!, - все стали говорить, - Какая красивая роза!".
В скором времени части речи все же поняли, что Междометия все же нужны. Поняли, что речь теряет свою эмоциональность и приходится говорить очень много, чтобы передать свое отношение к небольшому событию.
Части речи снова собрались на собрание, на нем они решили, что Междометия необходимо возвратить в страну. Во все стороны послали гонцов, которым нужно было разыскать все междометия. Через некоторое время междометия уже снова стояли наравне с остальными и несли свою службу. Теперь все части речи знали, что Междометия очень важны и уважали их.
Объяснение: