ІІІ деңгей.
Адамгершілік (+тің ілік септігі жалғауы жасырын түрде),айнасы (тәуелдік жалғауының ІІІ жағы),халықтың (+тың ілік септігі жалғауы),өзінің (+і - тәуелдік жалғауының ІІІ жағы,+нің ілік септігі),белгісі (+сі тәуелдік жалғауының ІІІ жағы),өз (+нің ілік септігі жалғауы жасырын түрде),халқына (+ы тәуелдік жалғауының ІІІ жағы,+на барыс септігі),тілін (+і тәуелдік жалғауының ІІІ жағы,+н табыс септігі),халқын (+ы тәуелдік жалғауының ІІІ жағы,+н табыс септігі),сөзді (+ді табыс септігі жалғауы),қырғыз (+дың ілік септігі жалғауы жасырын түрде),ақыны (+ы тәуелдік жалғауының ІІІ жағы),елді (+ді табыс септігі жалғауы),парызың (+ың тәуелдік жалғауының ІІ жағы),дегеніміз (+і тәуелдік жалғауының ІІІ жағы),біздің (+дің ілік септігі),халқымыз (+ымыз тәуелдік жалғауының І жағы),тілге (+ге барыс септігі),халқымыздың (+ымыз тәуелдік жалғауының І жағы,+дың ілік септігі),қоры (тәуелдік жалғауының ІІІ жағы),тіліміздің (+іміз тәуелдік жалғауының І жағы,+дің ілік септігі), байлығын (ы+тәуелдік жалғауының ІІІ жағы,+н табыс септігі),ауызбен (+бен көмектес септігі),байлығы (+ы тәуелдік жалғауының ІІІ жағы).
ІІ деңгей.
1-нұсқа.
Ана тілі - әр халықтың өзінің төл белгісі.
Белгісі - баяндауыш,ана тілі - бастауыш,әр - пысықтауыш,халықтың өзінің төл - анықтауыш.
2-нұсқа.
Өз халқын сүйе білген адам өзге елді де сүйе біледі.
Сүйе біледі - баяндауыш,адам - бастауыш,өз халқын сүйе білген - анықтауыш,өзге - анықтауыш,елді - толықтауыш,де - шылау.
І деңгей.
1) Ана сүті бой өсіреді,
Ана тілі ой өсіреді
2) Әрбір халық өзінің ана тілінде ғана бақытты.
3)Ана тілі – бәріміздің анамыз,
Өйткені ол – ұлтымыздың анасы
4) Ана тілің алпыс тілге татиды.
5) Анам берген туған тілім,
Атам берген құрал тілім.
Ағайын-туыс - бір ауыл, қауым болып, шаруашылық қарекеттерін бірлесе жүргізетін, бір-біріне қолдау жасайтын, қандастық жағынан жақын туыс, аталас адамдар немесе солардан өрбіген ұрпақтар.
Мұны «Сыйласқанға жат жақсы, жылысқанға ағайын артық» деген парема да айғақтайды. Қазақта екі туыстық байланыс бар: бірі «бірге күліп, бірге жыласатын» тіршіліктегі қуаныш пен қайғыны бірге көтерісетін әке жағынан туыстық, екіншісі материалдық қарым-қатынаспен байланысқанқұдалар мен тамырлар деп бөледі A.M. Балаубаева-Голяховская еңбегінде ата туыстар қиын сәтте бір-біріне қол ұшын береді, сондай-ақ, жиын-тойларды, торқалы той, топырақты өлімді өткізуді бірге ұйымдастырады, ауыртпалығын бірге көтеріседі.
Ағайын бір өліде, бір тіріде деген қағида осыны меңзейді. Әсіресе, адамның тіршілік циклына қатысты ғұрыптар мен салттардың атқарылуында бірлік пен ынтамақтастықтың орны ерекше. Туысы бірдің уысы бір, бөлінгенді бөрі жейді деп, арадағы ұсақ-түйек дау-шар, өкпе-назды елемеуді ескертеді. Қандастық жақындықты сезінуде ел бірлігін, қоғам тұтастығын сақтауда ағайын-туыстық ұғымының орны айрықша болған. Ағайын-туыстар жеті атаға дейін туыстықты үзбейді және қыз алыспайды. Қазақы ортадағы бұл қағиданың генетикалық жағынан алғанда дұрыстығы анықталып отыр. Жеті атаға толғаннан кейін ру ақсақалдары жиылып, жеті атаға толыстық, жеке ел болыстық деп боз бие шалып, баталасып, бәтуаласып қыз алысып, қыз беруге рұқсат етеді.[1]