Ауыл жақтан: «Аттан! Аттан!» деп жер-көкті басына көтере айқайлап, шолақ қол бригадир Тұржан да жетті. Армия қатарынан
жақында ғана қайтқан, сол қолын білегінен оқ жұлып кеткен, бірақ
өзі аса қатыгез, мейірімсіз адам еді. Келген күні-ақ: «Қан көріп,
қаным бүзылып келді...» - деп, үйіне жиналған қатын-қалаш,
кемпір-шалдың зәресін алған. Бригадир боп тағайындалғаннан
кейін, жұмсағанда тілін қайырған талай әйелдер мен жасөспірім
балаларды әлімжеттік етіп сабаған. Қазір сол Тұржан жүгіріп жеткен
бойда, қораның артында төрт бүктеліп шырқырап жатқан Аянды
дәу табан керзі етігімен теуіп кеп жіберді. Аян қалпақша қалқып
барып анадай жерге түскен. Тұржан енді оны қолындағы қамшымен
тулақты сабағандай көміп-көміп алды да, тағы да тепті-ай кеп. Бас
демей, көз демей былшылдатып тебе берді. Әуелде құлындаған даусы
шығып шырқырап «ағатайлап» шыңғырған Аянның біраздан кейін
үні өшті. Керзі етіктің астында жансыз заттай илектеніп жата берді.
Ауылдағы жұрт дүркірей жиналып кеп өртті сөндірді. Әлдекім
келіп, былқ-сылқ етіп жатқан Аянды көтеріп алды. Қарт адамның
даусы:
- Иттің баласы, пәшиске берген қолыңның құнын осы қаршадай
жетім баладан алайын деп пе ең. Ой, есіркі... деп ақырды
Тұржанға...
Таңертең ояна кетсем, апам жаңа сауып әкелген сүтін құрсаулы
банкіге құйып отыр екен. Менің оянғанымды көріп:
Прости я не понимаю твой язык, но если надо ответ смогу написать через переводчик