Менің теңізге бірінші сапарым. Алты жасымда ата-анаммен бірге теңізге бардым. Біз ұзақ уақыт бойы пойызда жүрдік, содан кейін автобуста, ақырында Евпаторияға қол жеткіздік. Бұл Қырымдағы теңіз қалашығы, таулар мен ормандарсыз. Климат дала аймағына жақын, сондай-ақ жаңбыр аз және құрғақ шөлейт. Ағаштар сирек кездеседі, бұталар көп өседі.
Теңіз мені сұлулығымен, өлшемдерімен, әсіресе, түстердің реңімен таң қалдырды. Ол әрдайым әртүрлі. Таңертең күн көтерілгенде, ол күн сәулесінде қызғылт. Барлық Радуга түстерімен құйылады және кішкентай барашкалар толқынмен жүгіреді. Пушкиннің ертегісі сияқты жарты күн бойы" ол ойналды", үлкен толқындар жағаға шығып, қайтадан теңізге кетті. "Мүмкін шторму!"- жергілікті тұрғындар ескертіліп, дұрыс болды. Жүздеген құстар жағаға ұшып шығып, жағымсыз дауыспен айқайлады. Мұнда ақ шағалалар да балық іздеуде жүрді,және құмда бірдеңе жинастырды. Біз оларды бөлкемен тамақтандырдық, олар тұмсыққа алып, жаққа кетті. Теңіз тек бұрынғы жасыл түсті қара түске айналды. Жаңбыр шелек сияқты және тез аяқталды. Сол жерде күн шығып, сорылды. Және тағы да көк, жарқын түсті теңіз.
Содан бері теңізді жақсы көрдім. Осы сапардан кейін мен теңізде бірнеше рет болдым, бірақ алғашқы әсерім менің өмірімде есте қалды.
Перевод: Моя первая поездка на море.Когда мне было шесть лет, я впервые с родителями поехала на море. Мы долго ехали на поезде, потом на автобусе и ,наконец-то, добрались до Евпатории. Это приморский городок в Крыму, без гор и лесов. Климат ближе к зоне степей, также мало дождей и дуют суховеи. Редко встречаются деревья, больше растут кустарники.
Море поразило меня своей красотой, размерами и, особенно, оттенками цветов. Оно всегда разное. Утром, когда восходит солнце, оно розоватое в лучах солнца. Переливается всеми цветами радуги, и маленькие барашки бегают по волнам. В полдень, как в сказке Пушкина, «оно разыгралось», огромные волны бросались на берег и снова уходили в море. «Быть шторму!»-предупреждали местные жители и оказались правы. Сотни птиц слетелись на берег и кричали неприятными голосами. Здесь ходили и белоснежные чайки в поисках рыбы, и гордые бакланы что-то собирали на песке. Мы их покормили булочкой, которую они, взяв в клюв, уходили в сторонку. Море только что бывшее зелёного оттенка превратилось в чёрное. Полил дождь как из ведра и быстро закончился. Тут же выскочило и засияло солнышко. И вновь море голубого, яркого цвета.
С тех пор я полюбила море. После этой поездки я не раз была на море, но первые впечатления мне запомнились на всю мою жизнь
По одноименной повести Бердыбека Сокпакбаева, известного казахского писателя. Об озорном и любознательном парнишке по имени Кожа, который все время попадает в разные смешные истории, иногда относительно невинные, а иногда и совсем скверные. Но даже в самых предосудительных его деяниях мы видим фантазию, ум доброту, основу его развивающегося характера - прямого, открытого и решительного.
Алайда, ештеңеге қарамастан, Қожа - шынайы және мейірімді бала.
Бойынша аттас повесі Бердібек Соқпақбаев, жазушы. Туралы озорном және любознательном парнишке бойынша Тері, ол барлық уақытта түседі, әр түрлі күлкілі, тарих, кейде қатысты невинные, ал кейде мүлдем скверные. Бірақ тіпті ең предосудительных оның әрекеттерінде біз қиялын, ақыл-мейірімділік, оның негізін дамушы сипаттағы тікелей, ашық және батыл.
Объяснение:
1.Трек сөздер.
1.Адамның досы.
2.Шебер ұя.
2.Мазмұндама.
Қарлығаш қасиетті құс.Қарлығаш ұяны саз балшықтан сілекейімен араластырып,жартастың қуысына,су маңындағы жарларға,үйдің бұрышына,ішіне-сыртына өріп сала береді.Қазақтар қарлығаш ұясын бұзбайды.Оларды жақсылық,жылылық әкеледі деп есептейді.Ұясы бұзылмаса қарлығаш келесі жылыда ұясына қайтып келеді.
3.Монолог.
Мен адамның досымын.
Мен адамның досы қарлығашпын. Менің тұмсығым қысқа,қанатым ұзын,айыр құйрықты құспын.Мен жемдерімді ұшып жүріп ұстаймын.