ответ:
1 жауап сәтбаев қаныш имантайұлы (1899-1964) – қазақстан геологтары ғылыми мектебінің негізін қалаушы, қазақстандық металлогения ғылымының негізін салушы, геология-минералогия ғылымдарының докторы, профессор, қазақстан ғылым академиясын ұйымдастырушылардың бірі әрі тұңғыш президенті, ксро және қазақстан ғылым академияларының академигі, тәжікстан ғылым академиясының құрметті мүшесі, қоғам қайраткері, ксро мемлекеттік және лениндік сыйлықтарының лауреаты.
павлодар облысының баянауыл ауданында туған. сауатын ауыл молдасынан ашқан болашақ ғалым павлодардағы орыс-қазақ мектебінде, семей мұғалімдер семинариясында, томск технология институтының тау-кен факультетінде білім алған. мұғалімдер семинариясында ж.аймауытов, м.әуезов сынды көрнекті қайраткерлермен бірге оқыған. ш.құдайбердіұлымен тығыз байланыста болып, оның шығармашылығын жоғары бағалаған. «алаш» қозғалысы қайраткерлерінің іс-әрекетіне қолдау білдірген.
ғалымның негізгі ғылыми еңбектері кентасты кендер геологиясы мен қазақстанның минералды ресурстарына арналған. жезқазған кенін зерттеу және орталық қазақстанның (сарыарқаның) металлогендік және болжам картасын жасауда көп еңбек сіңірген. ол ғылымға формациялық металлогендік анализдің кешендік әдісін енгізген. 1926-1929 жылдары кені мардымсыз өңір болып саналған жезқазғанды ірі мыс кентасты аудан қатарына көтеруде сәтбаевтың еңбегі өте зор болды. бұрынғы геологиялық деректерге терең талдау жасап, бұл кен ауданының кең көлемдегі геологиялық-барлау жұмыстарын ұйымдастыруға болатын ірі нысан екенін дәлелдеген. минералдық шикізаттарға бай сарыарқа, кенді алтай және басқа да аймақтарды ерекше назар аударып зерттеген. 1927-1928 жылдары – жезқазған, қарсақбай, атбасар, спасск аудандары, қарағанды тас көмір алабы және қаратау полиметалл кендері жөнінде ғылыми маңызды еңбектер жариялаған. 1929 жылы атасу темір-марганец кендерін игерудің негізінде қарағанды облысында қара металлургия өнеркәсібін туралы мәселе көтерген. жезқазған – ұлытау ауданында мыстан басқа темір, марганец, көмір, қорғасын кендерін ашып, барлау нәтижесінде маңызды геологиялық қорытындылар жасаған. ұлы отан соғысы жылдарында танк бронын құюға қажет марганец тапшылығы туған кезде сәтбаевтың жетекшілік етуімен өте қысқа мерзімде жезді марганец кені барланып, іске қосылған.
2-жауап темір
соколов темір кені қостанай облысы қостанай ауданы рудный қаласынан солтүстікке қарай 5 км жерде орналасқан. аэромагнитті түсірулер кезінде ашылған (1949, в.п. носиков). 1949 – 1955 жылы барланып, 1951 және 1964 жылы қорының шамасы есептелініп, бекітілді. кен орны сергеев брахисинклині немесе соколов-сарыбай антиклинінің шығыс қанатында визе-серпухов жанартаутекті шөгінді тау жыныстары мен төменгі-жоғары карбон интрузиясы жапсарында орналасқан. бұлардың бетінде қалыңдығы 35 – 120 м-дей мезозой-кайнозойдың құмды-сазды шөгінділері жатыр. кен денелерінің қалыңдығы 1000 м соколов свитасының скарнделген әктасты, туфты, туффитті, андезитті, базальтты порфириттері арасында қалыптасып, меридиандық белдеуге жақын бағытта 2,5 км-ге созылған. құлау бағыты бойымен кендер 350 – 1300 м тереңдікте орналасқан. кен ашық әдіспен өндіріледі. кен денелерінің бітімі , сеппелі, желілі, сиректеу жолақты.
соколов темір кені.
басты минералдары магнетит, пирит, мартит, гематит; пайдалы қоспалары никель, марганец, , т.б. бай магнетит кентастарында 55,6%, ал кедей кентастарда 31,2% темір бар. жалпы қоры 1295 млн. т,темірдің орташа мөлшері 40,2%. соколов темір кенінің кентасы қарағанды металлургия комбинаты/қарағанды металлургия комбинатының (испат кармет) шикізаты.
қазақстан темір кені қоры жөнінен тмд бойынша ресей мен украинадан кейін үшінші орын алады (16,6 млрд т). темір кен орындары көбінесе солтүстік қазақстанда, мұнда барлық темір кені қорының 85%-ы шоғырланған. өсіресе, қашар, соколов-сарыбай кен орындарының маңызы зор. сарыбай темір кен орнын 1948 жылы үшқыш м.сургутанов ашты. ұшақ кен үстінен ұшқанда, темір аномалиясының әсерінен тұсбағар тілінің кенет ауытқығаны ұшқыштың көңілін аударды. көп ұзамай, өте сирек кездесетін темір кені ашылды. мұндағы кен жоғарғы сапалы және оның құрамындағы темірдің мөлшері 50-60%-ды құрайды. шөгінді жыныстардан пайда болған рудалар қостанай облысындағы әйет жәнө лисаков кен орындарында кездеседі. руда 30 м тереңдіктен ашық әдіспен ондіріледі. кеннің құрамында таза темір 37-42%. темір кенінің шағын кен орны қарағанды (кентөбе, қаратас), солтүстік қазақстан (атансор) облыстарында бар.
3-жауап алюминий мен оның құймалары авиация және автомобиль жасау өнеркәсіптерінде , құрылыста , қорғаныс ісінде көпірлер жасауға кең қолданылады алюминий электр тоғын жақсы өткізеді , одан көп мөлшерде электр сымдарын жасайды алюминий оксидінің бөгде қоспасы бар басым түрі-наждак заттардың бетін тегістеуге ,тазартуға ал рубин дәл приборлар,сағаттар жасайтын өнеркәсіптерде қолданылады
алюминий сульфаты су тазартуда кейбір кағаздар жасауда қолданылады
Өмірбаяны
Туған жері – Жамбыл облысындағы Жамбыл тауының етегі. Топырақ бұйырған жері – Алматы облысының Ұзынағаш елді мекені. Шыққан тегі – Ұлы жүзШапырашты тайпасының ішіндегі Екей руы.
Жамбылдың өсіп-өнген топырағында ән-күй, ақындық –жыраулық өнер айрықша биікке көтерілген. М. Әуезовтың «қазақ халқында ерекше дамыған айтыс өнері ХІХ ғасырдан бергі жерде өзге жерлерде саябырсып, Жетісу, оңтүстік өлкелерінде шоғырлана бастайды» деуінде үлкен тарихи себеп бар. Біріншіден, Қазақстанның өзге өңірлерін ертерек шарпыған отаршылдық ел ішінің дәстүрлі қалпына өктемдігін жүргізіп, шырқын бұзып үлгергенде, Жетісу алабы әзірше қағаберісте еді. Екіншіден, бұл өңірдің ертеден тамырын тереңге жайған өнерпаздық дәстүрі шын мәнінде ХІХ ғасырдан бергі жерде айрықша биік өреге көтеріліп еді. Осы кезеңде Жетісуға сонау Арқадан ұлы Абайдың келуі, Біржан, Шашубай, балуан Шолақ сияқты дауылпаз әнші-ақындардың келуі, Таластан – Жалайыр Түбектің келуі, оңтүстіктен – Майкөт пен Майлықожаның келуі, Атыраудан – Құрманғазының келуі, сөз жоқ, ең алдымен олардың алыстан жаңғырығы жеткен ұлы өнер мектебіне деген ұмтылыстарына байланысты еді.
Осындай өнер бесігінде тербеліп өскен Жамбылдың ақындық дарыны жас кезінен ақ таныла бастаған . Ол бозбала шағының өзінде ақ өскен ортасын ән мен жырға кенелтіп, тіптен көршілес қырғыз еліне де даңқы жайылып үлгерген. Осы кезде өрттей жалындап, жұрт аузына іліккен жас Жамбыл Жетісудың дүлдүл ақыны Сүйінбайға жолығып, оның арқалы өнеріне құныға ден қойып батасын алады. Мұнан әрі жал –құйрығы сүзілген жүйріктей арындап, сол кездегі Айкүміс, Бақтыбай, Сары, Сарбас, Досмағанбет, Шашубай, Құланаян Құлманбет сияқты ақындықтың жылжыған жорға, жылмиған жүйріктерімен айтысқа түскен Жамбыл ұдайы шоқтығын асырып отырған. Бұлар ғана емес қырғыздың Балық, Тыныбек, Қалығұл, Найманбай, Қатаған, Арыстанбек, Сағымбек сияқты ақын-жырау, манасшылармен өнер өрелестіріп, қырғыздың көл-көсір поязиясынан тағылым алады, ақындық өнерін одан әрі шыңдай түседі. Жамбыл енді ақындық суырыпсалмалық өнеріне қоса «Көрғұлы», «Шаһмардан» сияқты жыр-дастандарды апталап-айлап жырлап, ақындық жыраулық өнерін соны қырымен таныта бастайды.
Жамбылдың ақын-жырау ретінде қалыптаса бастаған кезі Ресей отаршылдары – бір жағынан, Қоқан хандығы – екінші жағынан, жергілікті жандайшаптар- үшінші жағынан қазақ халқын әлеуметтік саяси қыспаққа алған шақ еді. Жаны сергек, санасы өрелі Жамбыл өзінің «Шағым», «Жылқышы», «Шәбденге», «Сәт сайланарда», «Өстепкеде», «Патша әмәрә тарылды», «Зілді бұйрық» сияқты өлеңдерінде елдің әлеуметтік саяси өмірін ақындық шыншылдықпен азаматтық жауапкершілікпен бедерлейді. Жамбыл Қазан төңкерісінен кейінгі елдің саяси-әлеуметтік өміріндегі тарихи өзгерістерге үлкен үмітпен ден қояды. Оның «Туған елім» атты толғауы 1936 жылы жарық көріп, онан соң орыс тіліне аударылған нұсқасы «Правда» газетінде жарияланып, қарт ақынның даңқы бүкіл әлемге жайылды. Халқына қадірі артып, даңқы өрлеген Жамбыл, шабыт тұғырына қонған Алатаудың ақ иық қыранындай, жыр нөсерін селдетеді. Оның 1936-1945 жылдар аралығында шығарған жырлары 13 мың тармақтан асады екен. Ол ел өміріндегі табыс пен жаңғыруларды, жеңіс пен ерлік істерді ерекше шабытпен жырлайды. Шағын жыр-толғаулар ғана емес, оның қарт көкірегінен «Өтеген батыр», «Сұраншы батыр» сияқты эпикалық туындылар қайта жаңғырып ақтарылады.
Жамбыл - әрі эпик, әрі айтыс ақыны; абыз жырау әрі жауынгер жыршы. Ол шын мағынасындағы биік парасатты өнерпаз, азаматтық саяси поэзияны қалыптастырушы. Жамбылдың ұлылығы оның тек ақындық шеберлігімен ғана емес, сонымен бірге халық поэзиясының бұтақ жайған жаңа бір бәйтерегі болуымен, басқаша айтқанда , халық ақындарының жасампаздық рухтағы жаңа ұлы көшін бастаған даралығымен де өлшенеді. Оның сөздері ұранға айналып, өзі халық поэзиясының атасы аталды. Ол жыраулардың байтақ эпикалық дәстүрін, қазақ сөз өнеріндегі ғажайып импровизациялық үрдісті бүтіндей жаңа арнаға бұрып, оған жаңа мазмұн дарытты. Жамбыл – ізгілік жолындағы азатшыл азаматты нәсіліне, ұлтына бөлмеген шын мәніндегі интернационалист ақын. «Жамбыл жырлары теңіз түбінде шашылып жатқан маржан секілді. Оны жинап алып халқының қолына беру – біздің әрқайсымыздың азаматтық борышымыз» - деген еді Сәкен Сейфуллин. Жамбыл - жырдың толассыз бұлағы, өшпес өнегесі, тозбайтын асылы. Ол жасампаз ұрпақпен сырласындай, қимасындай мәңгі бірге жасай береді.
Жамбылдың қанатты шабытпен дүниеге келген шығармалары әлемнің ондаған тіліне аударылып дүние жүзіне тарады. Жамбыл көзінің тірісінде ақ КСРО Мемлекеттік сыйлығының лауреаты атағын алып, өзінің де, халқының да даңқын дүйім дүниеге паш етті. Жамбыл бейнесі қазақ өнерінің барлық түрінде, барша жанрында шабытпен бедерленіп, ұлттың рухы биік ұлы тұлғасы екенін әйгіледі.
1945 жылы 22 маусымда Жамбыл дүние салды.