1.Адамдардың бір-біріне құрмет көрсетуі сыпайылық пен әдептілік деп аталады.
2.Кішілер үлкендердің сөзін тыңдап,сыйлап құрмет көрсетеді.
3.Үлкендер кішілерге ақыл айтып,жақсы істерге үйретіп,үлгі көрсетеді.
4.Әр бала үйде атасын,әжесін,әкесі мен анасын құрметтеуі керек.
5.Жақсы тәрбиенің белгісі-мектепте мұғалімдерге құрмет көрсету.
6.Әлібек үлкендерге көшеден өтуге,автобустан түсуге көмектеседі.Үлкен кісілердің сөмкелері ауыр болса,үйіне апарысады.
7.Үлкен кісілер өздерін құрметтеген сыпайы да әдепті кішілерге бата береді.
Соларға қатысты сөздер мен атаулар да ескіреді, яғни қолданудан шыға бастайды. Мысалы: шоқпар, соқа, сойыл, найза, айбалта, күрзі, қорамса, кіреуке, малта, ояз, зындан, күң, кұл, әмеңгер, болыс, жүзбасы, сарбаз, дуан, пері, періште, ысқат, азан, барымта, дабыл тәрізді сөздер бүгінгі өмірде көп қолданыла бермейді. Бұлар белгілі бір дәуірдің, тарихи кезеңнің тілдік көрсеткіші ретінде жұмсалуы мүмкін. Олар көнерген сөздер деп аталады. Және олардың кейбірі жана ұғымдардың келуімен байланысты жаңарып қолданылуы да мүмкін.
Тіл — тілде көнерген сөздердің историзмдер және архаизмдер деп аталатын екі түрі бар. Кейбір заттар мен құбылыстар күнделікті өмірден шығып қалып, сол ұғымдарды білдіретін олардың атаулары — сөздер де көнеріп, тілде қолданбайды. Мысалы: сұлтан, атшабар, ояз, барымта, дуан басы, дүре, малай, күң, құл, бай, болыс т. б. Мұндай сөздерді историзмдер дейді. Бұрынғы атаулары ескіріп, кейін басқа атаулармен беріліп жүрген заттар мен құбылыстар бар. Мысалы: жасак, немесе қол — әскер, қол басы — әскер басы, почтабай — хат тасушы, жатак, — отырықшы, серіктік — бірлесу, қосын — ұйым, желек — орамал т. б. Қазірде осындай басқа атаулармен беріліп жүрген заттар мен құбылыстардың бұрынғы атаулары архаизмдер деп аталады.