Народная музыка, музыкальный фольклор[1] — музыкально-поэтическое творчество народа, неотъемлемая часть народного творчества, существующего, как правило, в устной форме, передаваемого из поколения в поколение[2]. Поскольку народная музыка известна всем общественно-историческим формациям (как устным, так и письменным), то её следует рассматривать не только как компонент народного творчества, но и, в более широком смысле, как ветвь (корень) музыкального искусства[2]. Одна из главных ветвей, которую обычно сравнивают с музыкой популярной и академической[3]. Существует
также определение термина «народная музыка» — традиционная музыка отдельно взятого народа или культуры[4]. Изучением народной музыки занимается музыкальная фольклористика[5].
Народные песни на празднике встречи осени. Белгородская область, 2014
Иоганн Готфрид Гердер (1744—1803) был одним из первых учёных, описавших народную музыку с теоретической точки зрения. Он, как и другие ранние исследователи, указывал на прямую связь между народной музыкой и природой. В XIX веке народная музыка считалась если не «музыкой природы», то, по меньшей мере, природной, естественной музыкой, не подверженной городским влияниям. Исследователи того времени рассматривали в основном следующие вопросы: существует ли связь между классической и народной музыкой, а также обнаруживаются ли следы происхождения и форм народной музыки в языке или движении. Наибольшее значение в осмыслении народной музыки имели музыкально-этнографические исследования, проведенные под руководством американского филолога Френсиса Джеймса Чайлда (1825—1896) в Великобритании и венгерским композитором и фольклористом Белой Бартоком (1881—1945) в странах Восточной Европы[3].
Халық музыкасы, музыкалық фольклор [1] - халықтың музыкалық және поэтикалық шығармашылығы, әдетте, ауызша, ұрпақтан-ұрпаққа беріліп отыратын халық шығармашылығының ажырамас бөлігі [2]. Халық музыкасы барлық қоғамдық-тарихи формацияларға (ауызша да, жазбаша да) белгілі болғандықтан, оны тек халық шығармашылығының құрамдас бөлігі ретінде ғана емес, кең мағынада музыкалық өнердің бір саласы (тамыры) ретінде қарастыру керек [ 2]. Әдетте танымал және академиялық музыкамен салыстырылатын негізгі салалардың бірі [3]. Сондай-ақ «халық музыкасы» - белгілі бір халықтың немесе мәдениеттің дәстүрлі музыкасы терминінің анықтамасы бар [4]. Халық музыкасын зерттеу музыкалық фольклормен айналысады [5].

Кездесу күзінде халық әндері. Белгород облысы, 2014 ж
Иоганн Готфрид Хердер (1744-1803) - халық музыкасын теориялық тұрғыдан сипаттаған алғашқы ғалымдардың бірі. Ол, басқа алғашқы зерттеушілер сияқты, халық музыкасы мен табиғат арасындағы тікелей байланысты көрсетті. 19 ғасырда халық музыкасы «табиғат музыкасы» болмаса, кем дегенде табиғи, табиғи музыка, қалалық әсерге бағынбайтын болып саналды. Сол кездегі зерттеушілер негізінен келесі сұрақтарды қарастырды: классикалық және халықтық музыка арасында байланыс бар ма, сонымен қатар фольклорлық музыканың шығу тегі мен түрлерінің іздері тілде немесе қимыл-қозғалыста бар ма. Халықтық музыканы түсінуде ең маңыздысы Ұлыбританияда американдық филолог Френсис Джеймс Чайлдтың (1825-1896) және Шығыс Еуропада венгр композиторы мен фольклористі Бела Бартоктың (1881-1945) басшылығымен жүргізілген музыкалық-этнографиялық зерттеулер болды [3]. ].
ответ:Егер адамның жүрегі ұлты үшін соғып, мəңгі бірге болып қорғаймын десе бұл білімнен емес мінезден. Еріншек пен езге, жалпы еңбек етіп нан таппайтын адамға бəйге де, сыбаға да, мүше де бұйырмайды. Адам ел тұрмысын, тілін, мінезін білмесе онда одан еш пайда жоқ. Ол көш басын алып жүре алмайды. Жұрт, ел əділ, жақсы мінезді болмаса онда жұрт ісі оңға баспайды. Ондай жұрттың ісі өтірікпен ғана жүреді. Бəрі құрдымға кетіп отырады. Заң адамды қорғау, бұзақылардан қорғану мақсатында жазылады, ал адам заң үшін тумайды. Көзі көрмейтін, соқыр адам көзі керемет көретін адамнан бірақ көзі көретін болғанымен көңілі соқыр адамнан мың есе артық. Себебі, көзі соқыр адам көкірегі ояу адам,ал көзі көретін адам оның көкірегі соқыр.
Объяснение: Толықтай дұрыс.