Жалпы ''Жер ана'' деген сөзді естіген кезде нені елестетесіңдер? Менің ойыма бірден: табиғат ана, өсімдіктер, жануарлар, адамдар жəне өзімнің туып өскен жерім келеді.
Кей адамдар ''Жерді ана деп атайтын себебіміз - жерде біз өмір сүреміз. Яғни аяғымызды басып жүреміз.''- десе, кейбіреуі ''Біз адамзат топырақтан яғни жерден жаралдық. Сондықтан жерді - ана деп атаймыз.'' - деп жатады. Не себепті жерді анамен теңеп отыр? Мен үшін, ''Жер ана'' - əр халықтың, əр ұлттың кіндік қаны тамып, туып өскен жері. Анамыз бізді қалай аялап, бағып қақса, Жер ана да бізді солай бағып жатыр. Сонымен қатар Жер ана бізге өзінің өнімімен бөлісіп, бір сөзбен айтқанда бізді керек- жарақтарымызбен қамтамасыз етіп отыр десе де артық етпес. Иəə, осы Жер анамыздың арқасында біз түрлі аурулардан аман қалдық. Бəлкім, осылайша біздің өміріміз ұзарып жатқан болар. Кім білсін? Негізі Жер ананы қадірлеу, оны құрметтеу - əр адамзаттың борышы.
ответ:Сипаттама:Қорған-ежелгі қабірлер үстіндегі тас немесе топырақ үйінділері.Халық арасында мұндай есткерткіштер төбе немесе оба(Қарауылтөбе,Жуантөбе,Үштөбе т.б.)деп те аталады.
Үш тірек сөз:Саргофаг-мәйіт қима ағашты табыт саргофагқа жерленген.
Оба асты суық мәңгі тоң қабатынан тұрады.
Берелбіктер мәйітті ұзақ сақтау үшін бальзамдаудың құпия әдістерін қолданған.
Ақпарат:Олардың жерлеу ғұрпы,мүліктің мәдениеттегі жергілікті ерекшеліктері мен өзара жақындығы анықтала бастады.Ондаған жылдар бойы зерттелген жерлеу ескерткіштерімен (обалар)қатар,қазір жер-жерлерде сақ дәуірінің көптеген қоныстары да ашылды
Объяснение:
Бұл 1 тапсырма емес 2 тапсырма.
Ана... Қандай керемет сөз десеңші! Осы бір үш - ақ әріптен тұратын сөзде мұхиттың тереңдігіндей тұңғиық ойлар жатыр. Осы асыл жан әрқашан бізді жақсы көреді. Біз шыр етіп дүние есігін ашқан кезден бастап бізді бағып - қағып, біз үшін отқа да, суға да түсті. Ана деген сөз әрқашан киелі. Ешкімде аспаннан салбырап түскен жоқ. Бәрімізге жарық дүние есігін ашқан – ана. Бауыр еті баласы үшін аналар не істемейді десеңші? Ана туралы айтатын ой, шертетін ән көп.
Қандай ақын болмасын, анасын әрқашан жырына қосып жүрген. Біздің қазақ ақындарымызда ондай өлеңдері жетерлік. Бірақ бұл өлең - жырлар ана алдындағы парымызды өтеуге тұрмайды. Ойлап қараңызшы анамыз біз үшін бәріне дайын болды. «Анаңды Меккеге үш рет арқалап апарсаң да, парызыңды өтей алмайсың», - деген сөз рас. Шынында да, қанша талпынсақ та, күнде қарызын өтеуге тырыссақ та, жақсы істер істесек те, ананың біз үшін жасаған жақсылығын, қарызын өтей алмай ма, 9 ай, 9 күн еш жерге тастамай отырса да, тұрса да көтеріп жүріп, сүліктей жабысқан шарананы дүниеге алып келудің өзі неге тұрады? Ал біз, ішінде 3 кітап бар қара сөмкені күніне 3 - 4 сағат көтеріп жүргенді ауырсынамыз. Осы бір қиын да, қызық 9 айдың қарызын өтеудің өзі біз үшін бір үлкен, алып мәні бар іс. Қарызын өтей алмасақ та, ең болмаса, ананың қабағына кірбің түсірмеуге тырысуымыз керек емес пе?! «Балам, ананы үйте салшы, мынаны бүйте салшы...»,- деген анаға, «ой, ана, қойшы, уақытым жоқ.»,- деп айтамыз. Осы сөздің өзін, сол ананы жұмсаған ісінен артық, маңызды іс бардай жұлқына айтып, есікті сыртынан жауып кете барамыз