Тіл адамдар арасындағы қатынас құралы, өйткені адамдар қоғамдық өмірде бір-бірімен тіл арқылы сөйлеседі, пікір алмасады, ойын жеткізеді. Тіл арқылы біз оқып, білім аламыз, қалаған мамандықты игереміз. Тіл арқылы даналар сөзін оқып білеміз, одан ғибрат аламыз. “Өнер алды – қызыл тіл” деген осыдан шыққан болар. Тіл халықпен бірге жасайды, дамиды, өркендейді. Ана тілін біз кішкентай кезімізден әке-шешемізден, әжеміз бен атамыздан біле бастаймыз.Ана сүтіндей бойымызға біртіндеп сіңеді. Халықтың тәуелсіздігінің ең басты белгісі – оның ана тілі, ұлттық мәдениеті. Өзінің ана тілі, ұлттық мәдениеті жоқ ел өз алдына мемлекет болып өмір сүре алмайды. Дүниедегі барлық халық тәуелсіздікке ұлттық қадыр-қасиетін, мәдениетін, ана тілін сақтап қалу үшін ұмтылады. Сондықтан кез келген мемлекет өзінің аумағында салт-дәстүрін, ана тілін айрықша қорғайды.
Неге адамдар табиғатын қорғауға бар? Айналамыздағы әлем - бірінші кезекте Табиғат. Табиғат тұрмыс тіршілікке қажет барлық болып табылатын етеді; оттегі, су, азық-түлік. сипаттағы жоқ, біз адамдар әдемі нәрселерді көруге мүмкін емес еді, біз олар көре алмады ештеңе болар еді. сипаттағы жоқ адамның өмірі мүмкін емес. Неге әркім ауылында көп оңай үлкен мегаполис қарағанда тыныс алу деп айтады? Мен жауап беремін. ауылында, ауыл немесе ауылы, немесе тіпті ауаның шағын қаласында салдарынан табиғатқа, таза және тұщы! орман бар ... өсімдіктер үшін - оттегінің көзі. Олар АҚШ-тың әуе береді ... толық өсімдіктер, кем газ шығатын, шаң мен қалдықтарды өнімдері, сорғышты, ауа таза. Адамдар ұзақ өз азық-түлік, көздерден алынатын су өседі істеу қойды. Бірақ бұл сипаттағы жоқ, адам ретінде өмір сүре алмас еді! ештеңе жоқ емес еді.Ал табиғат лас, әлсіз, ол айналады. Жер бетінде өмір сүру үшін адам нашар.Егер сіз біздің бірегей, баға жетпес табиғатын қорғауға емес, ластап жалғастырсаңыз, Жердегі тіршіліктің болуы мүмкін емес. Біз осы мақсатта контейнерлер мен қоқыс бөшкелері бар, көшеде қоқыс лақтырып тиіс емес.Біздің асыл табиғатын қорғау үшін қажет, әйтпесе апат соққы.
Самый дорогой в мире человек — это, конечно, мама. Ведь мама всегда нежна к своему ребенку, всегда внимательная. Кто знает, сколько боли и любви может вместить в себя материнское сердце! Ведь когда болеет ребенок, мама всегда и сочувствует, и лечит, и даже болеет вместе с ним. А когда дети вырастают, то все их боли взрослой жизни мать делит с ними. Матери сопровождают нас всю свою жизнь. И даже на пороге смерти беспокоится не о себе — о нас, ее детях. Сила материнской любви побеждает любое расстояние. И где бы мы не были, их беспокойство, их молитвы хранят нас от жизненных невзгод. Мама — именно тот человек, который своим примером учит нежности и верности, любви к ближнему. Девочка перенимает от матери все, даже маленькие привычки. А мальчик учится у нее тем правилам, которые впоследствии станут его жизненным кредо: уважать старших, не обижать более слабых, учиться тому особенному отношению к женщине, которое пронесет через всю жизнь. Говорят, что даже жен себе такие мальчики выбирают очень похожих на своих мам. Сколько матерей провожало сына или дочки в дорогу, в дальний путь, без надежды увидеть когда-либо, но всегда ожидали на пороге. Материнское жилище — это дом, где мы всегда желанные гости. Мама может простить все, даже когда закон и люди простить не могут. И в этом тоже большая сила материнской любви. Материнская любовь «верная, неизменчивая». И зная об этом, всегда ли мы уделяем нашим мамам столько внимания, сколько нужно? Ведь только мать будет любить нас всегда и любых, в любых обстоятельствах. Для матери ее ребенок — наилучший в мире. Так говорит народная мудрость. И это справедливо. Ведь только мама может увидеть своего ребенка таким, каким он должен и мог бы быть. И мы, дети, никогда не должны забывать своих матерей. Мамы наши заслуживают постоянного внимания и понимания, а не только открытки и цветы в праздники. Мы должны беречь наших мам. Ведь когда их не станет, кто будет оберегать нас?
Ана тілін біз кішкентай кезімізден әке-шешемізден, әжеміз бен атамыздан біле бастаймыз.Ана сүтіндей бойымызға біртіндеп сіңеді. Халықтың тәуелсіздігінің ең басты белгісі – оның ана тілі, ұлттық мәдениеті. Өзінің ана тілі, ұлттық мәдениеті жоқ ел өз алдына мемлекет болып өмір сүре алмайды. Дүниедегі барлық халық тәуелсіздікке ұлттық қадыр-қасиетін, мәдениетін, ана тілін сақтап қалу үшін ұмтылады. Сондықтан кез келген мемлекет өзінің аумағында салт-дәстүрін, ана тілін айрықша қорғайды.