Бұрынғы бір заманда Табиғат деген әке болыпты. Оның 2 ұл, 2 қызы болған. Табиғат оларды сынамақ болып оларға 3 ай мерзім беріпті. Ең бірінші Қыс батады, Ол даланы аппақ қарға көмеді. Әрі даланы аяз, боран қылып ұйытқытады. Ол және өсімдіктерді ұнатпағасын оларды жойып тастайды. Ендігі кезек сұлу Көктемнің кезегі еді. Ол даланы қардан тазартады. Оған көп ұрсады. Сол себепті Көктем көп жылайды. Даланы гүлге көмкереді, ағаштарды қайта жандандырады. Кезек жайдарлы Жазға келеді. Ол ауа-райын жылы, жайдары қылады. Әрі ағаштардан жемісті өсіреді. Ендігі кезек Күз. ол даланы алтын түске бойады. Және жаңбырды көп жіберді Міне Табиғат содан бері балаларына сынақ беріп келеді. Ал балалары соны қайталай береді.
Құс қанатымен ұшады, құйрығымен қонады. Ит тамағы үшін жүгіреді. Құс тамағы үшін ұшады. Тоты құс бойына қарап зорланады, аяғына қарап қорланады. Қыран құс шашып жейді, қара құс басып жейді. Қыран құстың баласы ұшса келмес ұяға. Құс баласы қырымға қарайды. Қаршыға ілген қазға сын. Қаршығалыға қоян кездеспейді, Жарақтыға жау жолықпайды. Жарқанатқа жарықтан қараңғы артық. Қаз келсе, жаз келер, Қарға келсе, қатқақ келер. Шағала келмей жаз болмас, Шаңқан келмей, боз болмас. Жапалақ мақтанса, Жардан қоян алдым дер. Жаман мақтанса, Жақсының жағасынан алдым дер. Қарға қарғаның көзін шұқымас.
Задолбали казахи! Пишут какую-то хрень вместо вопросов!