Отбасы ар адам ушун бир кала сиякты. Оны камкор атамыз баскарады. тарбие береди. улкендердин айтканын истеп курметтеп журсек отбасымыздан еш кашан тыныштык кетпейди.журеги кен атамыз апаларымыз бар болса отбасымызды берекеде болады. акемизге келсек ол узагымызды жакындатып беретин адам киындыкты женилдетип беретин адам. анамыз бар екен ешкимнен кем болмайтынымыз анык. жаман болмайтынымыз анык ойткени еш кайсы бир ана баласына жамандык тилемейди. отбасымызда улкендер бар екен береке бар тыныштык бар. ал синилимиз инилеримизге келсек олар биздин жакындарымыз ар кезде комектесетин адамдарымыз. ертен ертен экемизден кейин бизге аманат болым калатын бауырларымиз. улкейип ар биримиз оз жолымызга ккеткен кезде басымызга киыншылык туссе бирден келип жардем беретин жанымызда болатындар солар. Отбасымызды асрайык абайлайык.
Менің есімім Вика. Менің жасым он екіде. Мен екі мың бесінші жылдың үшінші тамызында Петропавл қаласында туылдым. Мені ата-анам қатты күткен. Балалық шағымның қалай өткені менің есімде, ол өте көңілді болды. Балалық шағымда менің достарым көп болды. Біз әруақытта аулада қыдырып, әткеншек тебетінбіз. Қазір біз өстік, мектепте оқимыз. Кейбір достарымды көріп тұрамын. кейбіреулері басқа мемлекетке тұруға кеткен. Таныс көшелермен жүргенде мен балалық шағымды еске аламын. Мейлі, мен өте ересек болмасамда, менің сондай балалық шағым енді болмайды. Мен осында туылдым. Бұл жерде маған бәрі жақын.
