В данном сочинении мне хотелось бы рассказать о своем любимом уроке. Ни для кого не секрет, что каждый ученик из всего многообразия школьных предметов выбирает наиболее интересную и понятную для него самого дисциплину. И это правильно! Кто-то любит физику, кого-то интересует химия. Предпочтения различны. Лично для меня приоритетным предметом является литература. Естественно, это обусловлено рядом факторов. Я с детства люблю читать книги. И не просто читать, а анализировать каждое произведение, высказывать по нему своё субъективное мнение. Меня привлекают литературные персонажи, их внутренний мир, характер, поведение, поступки. Читая художественное произведение, я словно проживаю жизнь вместе героями, иду с ними в ногу. То есть, можно сказать, что я окунаюсь в книгу с головой. На мой взгляд, литература не просто вызывает у человека сильные эмоции, но и учит его жизни. С художественных произведений мы получаем необходимую нам информацию, а точнее сказать, жизненный опыт. Таким образом, смотреть на реальный мир становится гораздо проще и легче. Несомненно, литература очень тесным образом связана с историей, не менее увлекательным предметом. Исторические романы, повести, рассказы, былины отражают историю нашей Родины, показывают нравы, взгляды наших предков, красочно иллюстрируют эпоху того или иного времени. Чтобы не быть голословной, приведу несколько примеров: роман-эпопея Л.Н. Толстого «Война и мир», «Слово о полку Игореве», цикл стихотворений А.А. Блока «На поле Куликовом», повесть А. С. Пушкина «Капитанская дочка» и так далее. Эти произведения трогают душу читателя, оставляют глубокий след на его душе. С меткого слова писателя, мы оказываемся участниками тех далёких событий, более явственно понимаем исторические события, описанные в произведениях. Также нельзя забывать и о том, что книги обогащают наш словарный запас, делают нашу речь богаче, выразительнее, что немаловажно в современном мире. Литература – это предмет воздействовать на мировоззрение людей. Да что там людей! Общества в целом. Это доказывает актуальность проблем, поднимаемых в классических произведениях. Литература – это нечто вечное… Не зря Михаил Афанасьевич Булгаков заявил однажды: «Рукописи не горят». На эту тему можно рассуждать очень долго. Всегда будет пища для размышлений. Таким образом, из всего вышесказанного можно сделать вывод, что моим любимым уроком является литература, предмет, который скрывает в себе множество тайн и загадок.
-Сәлем Меруерт! -Сәлем Алма -Меруерт,сен маған көмектесе аласың ба? Бізде жақында ашық сабақ өтеді,мұғалім бізге Шоқан Шыңғысұлы Уәлиханов туралы біліңдер-деп айтты -Шоқан Шыңғысұлы Уәлиханов (шын есімі Мұхаммед Қанафия; 1835, Қостанай облысы Сарыкөл ауданы Құсмұрын жері — 10 сәуір 1865, Көшентоған, Жетісу) — қазақтың ұлы ғалымы, XIX ғасырдың екінші жартысында Қазақстанда туған демократтық, ағартушылық мәдениеттің тұңғыш өкілдерінің бірі, шығыстанушы, тарихшы, фольклоршы, этнограф, географ,ағартушы. Әжесі бала күнінде «Шоқаным» деп еркелетіп айтуымен, «Шоқан» аталып кеткен. -Өте қызық екен. -Қазақтың ұлы ойшыл-ағартушылары Шоқан мен Абайдың дүниетанымы мен шығармашылық бағытында, тарих пен заман мәселелерін түсінуі мен талдауыңа, әсіресе, мәдени мұраны меңгеру, дамыту, оны елдің рухани қажетіне жарату әрекетінде мол үндестік байқалады. Бұл Абай мен Шоқанның ауыз әдебиетінің асыл үлгілерін жас кезінен санаға сіңіріп, өшпес тағлым алуынан да, небір шешендер мен ақындардың тапқыр сөздерін естіп есуінен де, арғы түбі шығыс елдерінен таралған, араб, парсы, түркі тілдеріндегі қисса, дастан, аңыз, әпсана, ғазел мүлкін өздігінше ізденіп оқып, білімін байытуынан да, орыс және Европа кітаптары, соның ішінде олардағы фольклорлық нұсқалармен терең таныстығынан да көрінеді. Шоқан халық әдебиетін тарихты танудың аса бағалы ескерткіштері деп қараса, Абай көркемсөз байлығын жамағатты кәміл адамдық жолдарға баулып, тәрбиелеудің, жақсылықтарды өнеге етіп көрсетіп, зұлымдық, надандық атаулыны әшкерелеуің құралы санады. Абай осы мақсатты көздеп, езінің шығармаларында ауыз әдебиетінде қалыптасқан неше алуан нақыл сөздерді, мақал-мәтелдерді, тұрақты тіркестерді жаңғырта пайдаланды. Абайдың халық елеңдеріндегі дәстүрлі ұйқастар мен буындық өлшемдерді, арнау, толғау, жоқтау, жұбату секілді фольклорлық жанрларды қолдануы осыны көрсетеді. Шығыс фольклорындағы фабулаларға сүйеніп, «Ескендір», «Масғұт», «Әзімнің әңгімесі» тәрізді келемді туындылар жаратуы да ақынның жаһан халықтарының рухани қазынасын кең игергендігін дәлелдейді. -Сен бұның бәрін қайдан білесін? -Маған атам түсіндірген. -Көп рахмет!Сау бол!Келесі кездескенше. -Сау бол!
