Қуаныш неткен жанға жайлы сөз. Қуаныш - адам өмірінің ең бір бақытты сәттері ғой. Адам қуана білуі керек. Мен өмірімде қуанатын себептер көп болғанын тілеймін. Анам таңертең ұйқыдан оятады, таңғы асқа шақырады, сәттілік тілеп сабаққа шығарып салады. Әкем кешке жұмыстан келгенде күнімнің қалай өткенін сұрайды, өз күнінің қалай өткенін әңгімелейді. Інім балабақшада үйренген тақпақтарын айтады. Жақында кішкентай қарындасым дүниеге келді. Ол қазір сегіз айлық. Өзінің атын біледі, атымен айтсақ жалт қарайды. Біздің бәрімізді таниды. Балдай тәтті тілімен әңгіме айтқысы келіп ,былдырлайды. Міне, бұның бәрі менің қуанышты күндерім.
Көңілсіз күндерден Алла Тағалам өзің сақта. Сабаққа түсінбей қалсам, ата-анамды ренжітіп алсам, сол күндер менің ең көңілсіз күндерім.
Абай Кунанбаев поэт, композитор, мыслитель, основоположник казахской письменной литературы. Родился в 10 августа 1845 года, а умер 6 июля 1904 года. Настоящее имя Ибрагим. Родился в Чингизской волости, в семье крупного бая Кунанбая Оскенбаева. С 13 лет отец Кунанбай начинает приучать Абая к деятельности главы рода. В возрасте 28 лет Абай отходит от неё, целиком занявшись самообразованием, но только к 40 годам создаёт свои первые взрослые стихотворения.Абаем создано около 170 стихотворений и 56 переводов, написаны поэмы, «Слова назидания» («Қара сөздер»).Абай был также композитором. Он создал около двух десятков мелодий, которые популярны в наши дни.
Абай (Ибраһим) Құнанбаев Құнанбайұлы (1845-1904) — ақын, ағартушы, жазба қазақ әдебиетінің, қазақ әдеби тілінің негізін қалаушы, философ, композитор,аудармашы, саяси қайраткер[1], либералды білімді исламға таяна отырып, орысжәне еуропа мәдениетімен жақындасу арқылы қазақ мәдениетін жаңартуды көздеген реформатор. Абай ақындық шығармаларында қазақ халқының әлеуметтік, қоғамдық, моральдық мәселелерін арқау еткен.[2]Абай Шығыс пен Батыс мәдениеті мен өркениетін жетік білген. Бірқатар әлем ойшылдарының еңбектерімен жақсы таныс болған. Философиялық трактаттарстилінде жазылған «Қара сөздері» - тақырып ауқымдылығымен, дүниетанымдық тереңдігімен, саяси-әлеуметтік салмақтылығымен құнды.[3]
Менің қуанышты күндерім.
Қуаныш неткен жанға жайлы сөз. Қуаныш - адам өмірінің ең бір бақытты сәттері ғой. Адам қуана білуі керек. Мен өмірімде қуанатын себептер көп болғанын тілеймін. Анам таңертең ұйқыдан оятады, таңғы асқа шақырады, сәттілік тілеп сабаққа шығарып салады. Әкем кешке жұмыстан келгенде күнімнің қалай өткенін сұрайды, өз күнінің қалай өткенін әңгімелейді. Інім балабақшада үйренген тақпақтарын айтады. Жақында кішкентай қарындасым дүниеге келді. Ол қазір сегіз айлық. Өзінің атын біледі, атымен айтсақ жалт қарайды. Біздің бәрімізді таниды. Балдай тәтті тілімен әңгіме айтқысы келіп ,былдырлайды. Міне, бұның бәрі менің қуанышты күндерім.
Көңілсіз күндерден Алла Тағалам өзің сақта. Сабаққа түсінбей қалсам, ата-анамды ренжітіп алсам, сол күндер менің ең көңілсіз күндерім.
Объяснение: