Қазақ көшіп - қонып өмір сүрген халық. Олар көшіп жүріп жер бедерінің сан алуан түрін кездестіретін және соның әр қайсысына ат қойып отырған. Ал бұл көріністермен ерте кездегі қазақ балалары туа таныс болатын. Өйткені бүкіл тіршілігі табиғат аясында өтетін еді.
Табиғат демекші, әлемде табиғаттай күрделі, құдіретті, бай нәрсе жоқ. Ол адамнан бастап, өлі - тірі заттың бәрін де жарата алады және шетінен жойып та отырады. Мысалы, жанды зат өледі, өсімдік шіриді, тас үгіледі, сүйтіп топыраққа айналады. Сондықтан да дүниедегі ең асыл зат топырақ десек, қателеспейміз. Өйткені әлемдегі бар затты бойына сіңіретін де, оны қайтаратын да - топырақ. Топырақтан сан алуан өсімдіктер: шөптер, ағаштар, жемістер, дәнді дақылдар, гүлдер т.б. өз қажетін алып, өсіп шығады.
Байқап көрсек, жер атымен атауы осындай бір ерекшелігіне немесе бедеріне қарай аталады екен.
Бұрынғы ауыл балалары бүгінгідей ғылыми зерттеп білмесе де, көзімен көріп, ортасында өсетін. Бір сөзбен айтқанда табиғатты туа танитын.
Менің әжем ең тамаша адам. Әже Үш ақ әріптен тұратын не деген асыл, аяулы да ардақты жан! Мен кішкентайымнан әжемнің қолында өсіп, тәрбие алып келем. Әжетайым мен үшін ең жақын адам. Ол мені әрдайым еркелетіп, ұйқыдан оятады. Сондықтан әжемнің «құлыншағым, ботақаным, айналайын» деген сөзі үнемі құлағыма келеді.
Жасы үлкейген сайын сәл нәрсеге ренжіп қалатынын байқап жүрмін. Сол себептен, сабақтан жақсы баға алып, мейрамымен құттықтап қуантуға тырысамын. Осындай жаныңа жылу сыйлайтын, аялы алақанына салып өсіріп жатқан, әжем жайлы айтпай кете алмаймын. Әдеттегідей, біздің мектепте «Аяулы әже» атты мерекесі өтті. Бұл сайысқа қатысу үшін әжем маған ән үйретті. Әнді тамаша орындап мен бас жүлдеге ие болдым. Осы күні көтеріңкі көңіл-күйімді әжеммен бөлістім.
я не понимаю вообще это не мой язык