Question

Бір атаның балалары (үзінді)
деді басқарма
жайын айт
G
Ал, ағайын, тегіс жиналсаң сөзіме құлақ сал, -
Өздерің
білесің, мен: «Жұмысшы әкелем'»,
Үкімет біздің Бұлғыртау ауда-
деп кеттім
Hының тоғыз қолқозына елу төрт бала жіберген екен. Жер аяғы шалғай, мен
барғанша ересектерін бөліп әкетіпті. -
Менің әкелгенім – алты-ақ бала Бәріңе
жетпейді. Әзір қолда барын Құдай жолымен бөлем.
Ал, Дәуренбек,
деді басқарма. Дүкіметіңді оқы, балалардың мән-
Стройдың басында тұрған екеу - қазақ балалары, үлкені сегізде, кішісі алты-
да мынаусы - Ертай, анаусы
Нартай, екеуі ағайынды. Бұлардан соңғы
татар
Рашид, жетіде. Көзі сығырайған жалпақ бет, тақырбас қара
әйел бала, қалмаң ядүнген, жасы алтыда. Қасындағысының аты
қолағатай мұрнына қарағанда, жойыт тәрізді, бірақ документте: «орыс», деп
жазылған, қайдан кеп, қайдан тұрғаны белгісіз әрі мылқау. Ең соңындағы жаңа
алдымен шыққан қасқа, жетіде Сіздерден жасыратын не бар, тегі жаман: неміс
детдом емес еді, әке-шешеден бірдей айырылып, панасыз
қалған соң алынған екен. Өкіметтің кеңшілігі көп. Енді осы араға келіп тұрған
баласы, аты -
Яков, Тоғызда,
Бұл баланың орны
жайы бар.
Ахмет шал балаларды жағалай басынан сипапі өтті де ең шетте тұрған неміс
баласының қолынан ұстады.
Мен осы мықтының өзін қаладым. Баламның атын айт.
Зигфрид Вольфганг Вагнер. Қарың болдыңыз! – деді Дәуренбек мырс етіп,
Е, жөн-ақ,
деді Ахмет ақсақал. — Келісті жақсы ат екен. Айналайын, жүр
үйге, кеттік. Апаң күтіп отыр.
Жылы қымтаулы төсекте жатқан, ет желініп бітпей-ақ ұйқыға кеткен Зигфрид
Вагнер ертеңіне таңертең «Зекен Ахметұлы Бегімбетов» болып оянды.
(Мұхтар Мағауин)​