Қазақ – көне дәуірден бастау алатын күрделі де бай тарихы, сан қырлы мәдениеті, өзіндік игі ғұрып-дәстүрі бар, этнографиялық ахуалы әр қилы, пейілі өзінің байтақ даласындай кең де қонақжай халық. Халқымыздың бітім-болмысын зерттеген этнограф ғалымдардың атап өткеніндей, қазақ – жайшылықта тәубешіл, жаугершілікте тәуекелшіл, зерделі де ойшыл, сабырлы да төзімді, шыдамды да жомарт, елгезек те еліктегіш, кеңпейіл де кішіпейіл, ерегескенмен ерегесетін, доспен дос бола алатын, әділдікті бағалай білетін халық. Қаз дауысты Қазыбек бидің сөзімен айтқанда:
«Біз қазақ деген мал баққан елміз,
Бірақ ешкімге соқтықпай жай жатқан елміз.
Елімізден құт-береке қашпасын деп,
Жеріміздің шетін жау ба деп,
Найзаға үкі таққан елміз.
Ешбір дұшпан басынбаған елміз,
Басымыздан сөз асырмаған елміз.
Досымызды сақтай білген елміз,
Дәм-тұзды ақтай білген елміз» – деген.
Ата дәстүрін ардақтау – қазақтың халық педагогикасының ұлттық ұжданы.
«Атадан бала тусайшы, ата жолын қусайшы» деп, халық атадан балаға мұра болып келе жатқан жақсы қасиеттерді келесі ұрпақтың бойына сіңіріп, ізгілікке тәрбиелейді. Ата дәстүрі бойынша ең әуелі әкені, содан соң атаны, ата-бабаны құрметтеп, солардың алдында ұрпақтық қарыздарды өтеу – кейінгі ұрпақтың міндеті. Ол ұрпақтық борыштар: ананың ақ сүтін, еңбегін өтеу, ата дәстүрлерін құрметтеп, одан әрі ол дәстүрлерді жалғастыру, адамгершілік қағидаларды қалтқысыз орындау болып табылады. Тәуелсіз мемлекетімізде ата-бабамыздан қалған қазынаның бірі салт-дәстүрлерді ұмыту мүмкін емес. Ендеше осы елдің ертеңі жасөспірімдерге салт-дәстүрімізді насихаттай отырып, ғасырдан-ғасырға жалғасып келе жатқан тәрбие көзін мақсат ету. Әр жұмысты ұлттық негізде құра отырып, халқымыздың тамаша салт-дәстүрінің бірі – «Ерулік» жөнінде кейінгі ұрпақ жан-жақты білуі тиіс деп ойлаймын.
Объяснение:
Міне эссе
Ерте, ерте ертеде, а алыс бір орманда адам тілінде сөйлейтін аңдардың сан мың түрі тату-тәтті өмір сүріпті. Күндердің күнінде сол орманды мекен етуші орманның ең айлакер аңы түлкімен, аңқау тиын кездейсоқ кездесіп қалыпты. Жөн сұрасып танысқан соң, талайды сан соқтырған арамза түлкінің көзі, күн сәулесінде мың құлпырған тиынның қырмызы құйрығына түсіпті.
Кеудесін қызғаныш оты өртеген қу түлкі тиынның құйрығын алдап алмақ болып, оның іші-бауырына кіріп алдай бастапты. Өтіріктің сын мың түрін айтып түлкі тиынмен құйрық алмасуға келісіпті. Тиынның қырмызы құйрығына қосымша бір қап алтында беруді уәде етіпті.
Екеуі бір келісімге келген соң, түлкі тиынға бір қап алтынды алып келу үшін ормандағы өз үйіне кетіпті, ал тиын болса түлкіні күтіп үлкен емен түбінде қалыпты. Қалтасында жарты күміс тенгесіде жоқ айлакер түлкі орманнан шыға ойлана бастапты. Қалай болғандада тиынға алтын алып баруы керек қой. Әрі ойлана, бері ойлана қу түлкі қолындағы қалтасына шыршада өсетін бүршіктерді толтыра теріп, қап аузын мықтап байлапты. Бүршіктерге толы қалтасын арқаға асынып кері қайтқан түлкі қапты тиынның алдына тастапты. Уәде бойынша екеуі құйрықтарын сол сәтте алмасыпты. Құрыққа еге болған қу түлкі сол сәтте көзден ғайып болыпты. Ал, аңқау тиын болса аузы мықтап байланған қапты аша алмай біраз уақыт әуреге түсіпті. Әрең дегенде қаптың аузын ашып қараса, алтын дегені қапқа толтырылған шырша бүршіктері екен.
Алданғаның кеш білген тиын зыр жүгіре айналадан түлкіні іздепті, бұл уақытта түлкі орманның басқа қуысына көшіп кетіпті.
Түлкінің қырмызыдай құлпырған құрығы әу басында солай тиындікі болған екен, ал тиын болса ұялғанынан шырша басына шығып кетіпті, сол күннен бүгінге дейін ол жерден түспейтін көрінеді. Сол күннен бастап тиын өзінің алтындарын іздеп, шырша бүршіктерін жинап, ұясына таси береді екен. Түлкі келіп қалар деген оймен, алыс-алыстарға көз тастап, әлі түлкіні күтіп жүрген көрінеді.