1. Білім деген біздің болашағымыздың бір бөлшегі.
2. Ғылым- уақыт пен кеңістікте бар, зерттеуге болатын шынайы нақты нәрселердің заңдары мен қағидалары.
3.Ғажайып планета деп мен өзіміздің тұрып жатқан планетаны айтушы едім. Себебі, біздің планетада бар жағдай жасалынған.
4.Біз "Жер" планетасында өмір сүріп жатырмыз.
5.Венера, Меркурий, Марс, Жер, Сатурн,Уран,Нептун, Юпитер.
6. Себебі, басқа планеталарда тіршілік жоқ.
7. Талап Сұлтанбеков - тұңғыш рет қазақ тілінде "Дойбы деген не?", "Дойбы, шахмат, тоғызқұмалақ" атты көмекші кітап жазған спортшы, қазақ әдебиетінің тарихында ғылыми фантастика жанрына тұңғыш қалам тартқан жазушы.
Әнет бабадан тағы бірде Күлтөбеге жиналған ел: - Баба дүниеде не арсыз, не ғайып, не даусыз, не қадірсіз; не тәтті, не күшті, не жаман? - деп жеті сұрақ қойыпты. Сонда баба жеті сауалға үш-үпгген жұптап былай деп жауап беріпті:
Үш арсыз бар. Олар мыналар: ұйқы арсыз, тамақ арсыз, күлкі арсыз.
Үш ғайып бар. Олар мыналар: ажал ғайып, конақ ғайып, несібе ғайып.
Үш даусыз бар. Олар мыналар: мінез даусыз, көрілік даусыз, ажал даусыз.
Үш қадірсіз бар. Олар мыналар: жігіттік қадірсіз, денсаулық қадірсіз, әйел қадірсіз. "Қадірсіз" дегенде, бұл жерде, Әнет баба, а жас уағында осы үш асыл нөрсенің қадірін білмейді, ее тоқтата келе өкінеді дегенді айтып отыр.
Үш тәтті бар. Олар мыналар: жан тәтті, мал тәтті, жар тәтті.
Үш күшті бар. Олар мыналар: ақыл күшті, жүрек күшті, тіл күшті.
Үш жаман бар. Олар мыналар: нақақ қан төгу, кісі малын нақақ алу, ата-бабадан қалған ескі жұртты бұзу. Міне, бұдан сақ болыңдар, - депті.
Ақ киімді, денелі,ақ сақалды, қылышын сүйреткен қыста келіп жетті. Тоқтаусыз жауған қар ауыл ішін танымастай өзгерткен. Сықырлаған аяз айналаны ақ қырауға орап, түсі суық боран соқты.
Даланың аппақ қар басқан көрінісіне қызығып ойнауға шыққан балалар, беттері домбыға бастады. Артынан аласұра ақ боран соғып, бет көрісердей болмады. Қалың тон мен шидем киген малшы, бетін үсік шалып, қалың тұманнан кері қайтты. Малшының ерттеп мінген аты да әрең шыдап, ауылға зорға жетті.
Әуреге салған бұл суық, аязын ғана емес, сонымен бірге малға шапқыш аш қасқырда да ауылға жағалатқан. Ауыл адамдары малдардың қасқырға жем болмас үшін , ұйқы көрмей, кезекпен күзетті. Қатты суыққа мойымай, қыстың үскірігіне шыдап жүрген бұл адамдардың, жалғыз азығы осы малдар еді. Осылай ша күндер, артынан апта, кейін ай өтіп әбігерге салған қыста бітуге аз қалды.