Қазіргі жаһандану заманында өмір сүріп жатқандықтан үш тілді білу тиесілі. Әдетте, бұл адамдардың барлығы біледі, үш тілді – өзінің ұлттық және орыс тілі қалай мемлекеттік тіл болды. Сонымен қатар, қазір өте танымал болды және ағылшын тілі. Білу – тек ләззат қана емес, және қажеттілігі. Ағылшын тілі-әлемдік тіл, жүргізілетін барлық іскерлік келіссөздер, басылады кітаптар құрылады. Біле ағылшын тілі, болады, сенімді, сен пропадешь дерлік әлемнің кез-келген елінде. Сені түсінеді, саған көмектеседі. Үлкен сұранысқа ие болды сатып алуға испан тілі, көптеген адамдар ұмтылады үйренуге француз немесе неміс. Меніңше, бірнеше тілді білу – бұл үлкен артықшылық. Тіл ашады бізге болашаққа орташа жан басына шаққандағы немесе басқа. Өйткені ұлттық тіл тапсырылады ғана емес, атау сөз емес, ой, сезім, қайталанбас ерекшеліктері сол немесе өзге бір ұлт. Изучая язык басқа халықтың, біз жақсы түсініп, бұл-халық. Ал бастаймыз, оны қабылдауға, бағалауға, құрметтеуге міндетті. Бұл барлық адамдарға көмектеседі мүмкін терпимее бір-біріне миролюбивее, дружелюбнее. Ал осы жетіспейді біздің күрделі және агрессивті. Менің ойымша, знать много языков – значит иметь много ключей к одному замку. Бұл мүмкіндік әлемдік мәдениетке, байытылуы білімі мен тәжірибесі адамзат. «Замок», менің ойымша, бұл Адам. Білмей көп тілдерді жақсы түсініп, оның орташа жан басына шаққандағы және оның туындылары қолды болуға болады астам бақытты өзіне және ол бақытты барлық айналасында. Жасауға бақытты қоршаған әлем, өз елін, өз ғаламшарымызды.
Объяснение:
нажмите лучших ответов
Ертегідегі Жаман – қазақ ауыз әдебиетіндегі ел басшысының үлгілі бейнесі. Ол – қарапайым, парасатты, адал, шыншыл, көреген, тапқыр, кішіпейіл, іззетті, көпшіл, қайырымды, қанағатшыл. Бұл қарапайым халық бұқарасының «елді осындай адам басқарса» деген арманынан туған бейне.
Аяз би туралы айтылатын ертегі-аңыздардың бәрінде дерлік Жаман қойшының Мадан хан сынынан өтуі, үйленуі, ханның күншіл, ақылсыз қырық уәзірін өлімнен құтқаруы, оның даналығын, достыққа адал, сертке беріктігін, әділдігін мойындаған хан өз тағын беруі сөз болады. Жаман хан болғаннан кейін де жыртық тоны мен жаман тымағын хан сарайы босағасына ілдіріп қояды. «Кей-кейде хандық тақтың буымен көңілім тасып, асып бара жатқандай болсам, соған көзім түседі де, тез тәубама келемін» дейді екен. Сөйтіп ол жыртық тоны мен жаман тымағын көрген сайын тәубасынан жаңылмай, өзіне-өзі: «Аяз би әліңді біл, құмырсқа жолыңды біл» деп отыратын болған.
Өмірдегі реалды нәрсенің өзін әдейі өзгертіп көрсету – ертегі жанрының өзіндік қасиеті болғандықтан, ертегіші де оның мазмұнын барынша әсірелеп көрсетуге, сырлы да ғажайып етіп көрсетуге күш салады. Мәселен, «Аяз би» ертегісіндегі ханның әлсіз, жоқ-жітік, жаман қойшының ақыл-парасатын мойындап, оған хандық тағын сыйлап беруі өмірде әсте болуы мүмкін емес жағдай. Бірақ ертегіші осылай баяндайды, тыңдаушы оған иланады. Өйткені ертегіні айтушы да, тыңдаушы да өмірде бір рет болса да солай болғанын қалайды, соны армандайды. Қысқасы, Аяз биді өмірде болған тарихи тұлға дегеннен гөрі, халықтың «ел басқаратын адам осылай болу керек» деген арманынан туған Арман ханы, ел билеушіге тым ертеде ескерткен халық даналығы мен асқақ мұратының көрінісі деген орынды.