Атамыз қазақ доссыз өмірді тұзсыз асқа теңеген, себебі әр адамның арқа сүйейтін адамы, қызығын бірге қуаныштап, қайғыға ортақтасатын досы болған абзал.
Менің ең жақын досымның есімі - Айжан. Біз бірінші сыныптан бері дос болып келеміз. Әрқашанда қол ұшын беруге дайын тұратын досымды мақтан тұтамын. Екеуміз қызықты да, қиыншылықты бірге бөлісеміз. Айжан екеуіміз сабаққа бірге дайындаламыз. Бір - біріміздің білмеген тұстарымызды үйретіп отырамыз. Екеуіміздің ата - аналарымыз да қазір танысып, сыйласып кетті. Достар осындай болу керек деп ойлаймын.
Достығымыз ары қарай жалғасын тауып, мәңгілік болсын деп тілеймін.
Мысалы мен Тараз қаласында турамын.Жәнеде менің өлкемде қол өнер өте жаксы дамыған.Оған дәлел: Жамбыл ескерткіші - Тараз қаласындағы монументті өнер туындысы. Жамбыл Жабаев атындағы алаңда 1961 ж. орнатылған. Ақын ұлттық киімде, сол қолына домбыра ұстап тұрған күйінде кескінделген. Мүсін мыс араластырылған шойын қо құйылып, қола жалатылған.
Объяснение:
Көмектестім деп олаймын)