Грин написал просто превосходную повесть, которая называется «Алые паруса». В ней он рассказывает о том, что любой человек должен верить в чудеса, и они обязательно исполнятся.
Маленькая девочка по имени Ассоль играла с ребятами и ни о чем не догадывалась, что ждет ее в будущем. А вот один мальчик рассказал ей о том, что совсем скоро она подрастет и к ней приплывет больших размеров корабль и так она встретит свою любовь. У этого корабля будут паруса алого цвета. И сразу же после этого девушка стала каждый день приходить на пристань и ждать этого корабля. Другие ребята смеялись над ней и не верили ни одному ее слову. Вот только девушка не обращала на них никакого внимания и продолжала верить в чудеса.
И вот однажды к пристани действительно приплыл больших размеров корабль и у него были паруса именно такого цвета, про которые говорил Эгл. Заведовал этим кораблем парень по имени Грей. У него были богатые родители, которые старались дать своему сыну все и сразу. О чем только он не пожелал, все сразу же выполнялось и неважно, сколько это стоило денег. У него была своя личная библиотека, где больше всего на свете он любил бывать. Здесь он читал про разные приключения и про большие корабли. И вот тогда у парня и появилась мечта приобрести себе такой же большой корабль и отправиться на нем, путешествовать по всему миру.
Его мечта сбылась и однажды приплыв к берегу, он увидел очень красивую девушку. Ей и оказалась Ассоль. Он влюбился в нее и забрал с собой. И после этого они уже никогда не разлучались.
Это произведение заставляет каждого человека поверить в чудеса, ведь у них есть свойство сбываться. Так что самое важное, ждать и верить в чудо. Кроме этого каждый человек может изменить свою судьбу, но для этого нужно поверить не только в себя, но и свои силы. Девушке очень повезло, что она встретила Эгля, который рассказал о ее будущем и девушка начала верить и все сбылось.
Шығыс Қазақстан облысы Катонқарағай ауданында Бұқтырма өзенінің оң жағалауында Берел ауылынан оңтүстік-батысқа қарай 7 – 8 км жерде орналасқан. Қорым солтүстігінде Берел және Бұқтырма өзендерінің қосылған жерімен, оңтүстігінде Қансу өзенімен, ал батысы мен шығысында таулармен шектелген Бұқтырма өзенінің оң жағасындағы алаңда орналасқан.
Ескерткіштің координаттары: 490 градус 20 сағат солтүстік ендік, 860 градус 22 сағат шығыс бойлық. Обалар Бұқтырма өзенінен 40-45 метр биік жатқан үшінші террассасында шоғырланған.
Сақ және түркі кезеңдерімен мерзімделетін жетпістен астам обалардан құралған қорым 4000х1000 шаршы метр жерді алып жатыр. Берел қорымындағы обалар мен ғұрыптық ескерткіштер оңтүстік-шығыстан солтүстік-батысқа созылып жатқан бірнеше тізбекке және жеке топтарға шоғырланған. Әрбір тізбекте бұл өңірді б.з.б. 1 мыңжылдыңтың екінші жартысында мекендеген тайпалық одақтардың өкілдері жерленген болуы мүмкін. Тізбектердегі үлкен, орташа жєне кішігірім обалар сол замандағы әлеуметтік жіктің болғандығының көрінісі болып табылады.
Қорымдағы ең ерте обалар б.з.б. 4-3 ғасырларда үйілген (2400-2300 жылдары бұрын), ал кейінгілері көне түркілер дәуірімен мерзімделеді - б.з. 7-8 ғасырларда (1200-1300 жылдары бұрын).
Алғаш 1865 жылы В.В.Радлов, 1959 жылы С.С.Сорокин зерттеді. 1998 жылы Халықаралық қазақ-француз экспедиция (жетекшісі З.Самашев) қорымның жаңа жобасын болжап, бірнеше қорғанды зерттеді. Қорым 3 қорғандар тобынан тұрады. Бірінші топтағылары таудағы кертпеш ортасына орналасқан. Ол солтүстік-батыстан оңтүстік-шығысқа созылған 6 қорғаннан тұрады. Екінші топ солтүстік-батыстан оңтүстік-шығысқа қарай тізбектеліп созылған 12 қорғаннан тұрады. Ол кертпештің батыс жағында орналасқан. Үшінші топты 9 қорған құрайды. Ол кертпештің шығысында орналасқан. Осы топтағы ең үлкен қорған ғылымға Үлкен Берел қорғаны деген атпен белгілі. Обалар таудың жақпар тастарымен араласқан өзеннің ұсақ малта тастарынан үйілген. Шұңқырда ағаш қимасы бар, оның сыртында әлеуметтік мәртебесі жоғары адамдардың қабіріне бірге қосып көметін жылқы қаңқаларының жатуы, қарағайдың жуан діңгегінен қақ жарып қашап жасаған астау – табыт ертедегі Алтай көшпелілерінің ескерткіштеріне тән. Қазба кезінде қорғандардың ішінен 2–3 м тереңдікте ағаштан жасалған қима, оның бет жағынан бірнеше жылқының қаңқасы мен әбзелдерімен тоңда сақталған жылқы мумиясы, сыртына алтын жалатылған ағаш әшекейлер, адамның қаңқасы мен адам мумиясы алынды. Заттай деректер Берел қорымы Пазырық мәдениетінің орта (б.з.б. 5 ғасыр) және соңғы (б.з.б. 5–4 ғасырлар) кезеңінде салынғанын дәлелдейді.
Берел қорымында 1997 жылдан қазіргі кезге дейін 20 ескерткіш зерттелді, солардың ішінде №4, 9, 10, 11 обаларынан тоң басқан қабірлер аршылды. Берел қорымы обалардан табылған ақсүйектер мен скиф-сібір аң стилінде жасалған заттарының нәтижесінде әлемге әйгілі болды. Берел қорымындағы тоң басқан обалардың беретін мәліметтері де ерекше. Берел қорымындағы үлкен обаларда табиғат пен климаттың және обаны үйген материалдар мен ескерткіш құрылысының үйлесімінен пайда болған тоңың нәтижесінде органика, яғни киім, ат әбзелдері, ағаш бұйымдары, ер тоқым, тері мен киізден жасалған заттар шірімей жақсы сақталған.
Берел қорымынан табылған заттарды зерттеуде алғаш рет жаратылыстану ғылымдарының әдістері пайдаланылды. Бұл зерттеулердің нәтижесінде ерте көшпелілердің ДНҚ-ын анықтауға болатын, сонымен қатар Берел даласының палеоэкологиясы, палеозоологиясы мен антропологиясы бойынша құнды мәліметтер алынды.
Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)
Грин написал просто превосходную повесть, которая называется «Алые паруса». В ней он рассказывает о том, что любой человек должен верить в чудеса, и они обязательно исполнятся.
Маленькая девочка по имени Ассоль играла с ребятами и ни о чем не догадывалась, что ждет ее в будущем. А вот один мальчик рассказал ей о том, что совсем скоро она подрастет и к ней приплывет больших размеров корабль и так она встретит свою любовь. У этого корабля будут паруса алого цвета. И сразу же после этого девушка стала каждый день приходить на пристань и ждать этого корабля. Другие ребята смеялись над ней и не верили ни одному ее слову. Вот только девушка не обращала на них никакого внимания и продолжала верить в чудеса.
И вот однажды к пристани действительно приплыл больших размеров корабль и у него были паруса именно такого цвета, про которые говорил Эгл. Заведовал этим кораблем парень по имени Грей. У него были богатые родители, которые старались дать своему сыну все и сразу. О чем только он не пожелал, все сразу же выполнялось и неважно, сколько это стоило денег. У него была своя личная библиотека, где больше всего на свете он любил бывать. Здесь он читал про разные приключения и про большие корабли. И вот тогда у парня и появилась мечта приобрести себе такой же большой корабль и отправиться на нем, путешествовать по всему миру.
Его мечта сбылась и однажды приплыв к берегу, он увидел очень красивую девушку. Ей и оказалась Ассоль. Он влюбился в нее и забрал с собой. И после этого они уже никогда не разлучались.
Это произведение заставляет каждого человека поверить в чудеса, ведь у них есть свойство сбываться. Так что самое важное, ждать и верить в чудо. Кроме этого каждый человек может изменить свою судьбу, но для этого нужно поверить не только в себя, но и свои силы. Девушке очень повезло, что она встретила Эгля, который рассказал о ее будущем и девушка начала верить и все сбылось.
правильно