Асық ойыны — қазақ халқының ежелгі өте кең тараған ұлттық ойын түрлерінің бірі. Оны көшпелі этномәдени өмір тудырған төлтума өнер деп танимыз. Ойынның басты объектісі-де, құралы да — асық. Аталмыш ойын әсіресе балалар арасында кең тараған. Оларды ептілікке, мергендікке, ұқыптылықа, сергектікке баулыйтын тәрбиенің көзі. Тіліміздегі, қой асығы демеңіз, қолайыңа жақсақа ғой немесе асығы алшысынан түсті., бүге-шігесіне дейін анықтау… т.б. тіркестер тегін айтылмаса керек. Сондай-ақ қазақтар жақсы көрген жасты: алтын асықтайнемесе киіктің асығындай шымыр деп атайтын үрдіс бар.
Жили были бабка да дед. И решили они испечь колобка, ибо есть им было нечего. Поскребли по сусекам, собрали немного муки, испекли колобка и поставили его на окно остывать. Дед и бабка моргнуть не успели, как колобок ожил, выскочил в окно и покатился по лесной тропинке. Повстречался ему заяц, который хотел его съесть, но колобок убежал от него. Затем встретился ему волк, тоже хотел его съесть, но колобок убежал и от волка. И медведь хотел его съесть, и от медведя колобок ушёл. Повстречалась колобку хитрая лисица, тоже решила его съесть, и сказала ему: «Спой-ка колобок мне песенку на носу, а то я плохо слышу». Забрался колобок на нос песню спеть… А лисица взяла и съела его.
