Отырды әйел еміреніп, емізіп тұңғыш ұлын, естігендей жалқы үнін жыл құсының, аймалайды елжіреп балапанын ұмыттырған талайғы мұңды сырын, сезіндірген аналық бақытты алғаш еріндерін қызықтап тұңғышының. Бұл бақытты қашан ол аңсағалы... Аңсағалы, көз жасын тамсағалы. Кімге барып не дейді, құдайым-ау, “Балам жоқ!” деп қай жұртқа жар салады. Жан болғанмен байсалды, шыдамға бай, көңіл көгін шалмасын мұнар қалай: артықтықтан туғандай кейбір әйел жат қайғысын жүрмейді ұрандамай; тырнағына тұрмайтын біреулері кісімсініп қарайды бұған қарай. “Байғұс” дейді мүсіркеп біреулері... онысыз да оның көңілі жүдеулі еді. Соның бәрі сылып ап тастайтындай алаулаған шырайды гүл өңдегі. Сонда ызадан булығып тұншығатын, тұншығатын, жарынан қымсынатын. “Соқыр болсын бір перзент таппадым...- деп күйінетін,- бүйткенше құрысын атым”... Болмаса да сырт көзге қорынар түк, ана сәби аңсайды өңі балқып. Бала көрмей өтудің күйігінен әйел үшін қайғылы өлім артық. Сәби келді талайғы армандаған: ұмыт болып қайғылы таңдар қараң. Шаттығы да келеді мұң-қайғының қанша нәлет айтса да жалғанға Адам. Бақыттылық! Отыр еді көзінде жақұт тұнып – “Соғыс!” деген бір сөзден есеңгіреп зәресі ұшты орнынан атып тұрып. Фариза Оңғарсынова 1.Өлеңнің басты тақырыбы не деп ойлайсыңдар?Многострочный текст.
( : 1)
2.Ақын өлеңінде қандай мәселені сөз етіп отыр?Многострочный текст.
( : 2)
3.Ақын соғыс басталғанға дейінгі сәт пен "соғыс" деген сөзді естігеннен кейінгі уақытты қалай суреттейді?Многострочный текст.
( : 2)
4.Өлеңнен тұрақты тіркестерді тауып, мағынасын түсіндірМногострочный текст.
( : 2)
