Цветы в детских сочинениях не просто красивы – они оживают, они олицетворяют что-то. в сказках о цветах, о деревьях часто встречается борьба добра и зла, победа добра.предлагаю вам познакомиться с сочинением-сказкой пятиклассницы тани пановой.сочинение-сказка «мой любимый цветок»жили-были в давние времена мальчик и девочка, их звали тюльпан и роза. они любили друг друга и были неразлучны. в детстве они ловили вместе бабочек, пугали птиц и разных зверюшек. а рядом с розой жил еще один мальчик, нарцисс. он был красивый, но злой. а мать у него была колдунья. нарциссу было скучно одному, он видел, как весело играют роза и тюльпан, и завидовал им.прошло веселое детство тюльпана и розы. когда умерли их родители, они решили уехать из деревни, но задержались.нарцисс, когда вырос большой, тоже влюбился в розу и сказал своей матери, чтобы она что-нибудь придумала. мать сказала: «ладно». и она заколдовала тюльпана и розу, и они превратились в цветы. но цветы эти стояли рядом, и их головки касались друг друга. нарцисс, видя, что тюльпан и роза все же остаются вместе, от злости начал рубить цветы. но как раз подул ветер и разнес по земле семена розы и тюльпана. нарцисс позеленел, видя это. и вдруг превратился в цветок…люди часто ставят в вазу рядом розу и тюльпан, и это красиво: розы нежные, а тюльпаны яркие, и они, эти цветы, словно бы дополняют друг друга. и стоят долго: ведь они нужны не только людям, но и друг другу.а нарцисс, хоть и красивый цветок, быстро вянет. ведь он стоит в вазе всегда один, ему не для кого жить долго.p.s. кстати, любимый цветок моей мамы – тюльпан. это она поняла еще в детстве, и в школе на уроках рисования частенько их изображала. как вы поняли, рисунок в начале статьи мамин. если приглядитесь, увидите оценку, которую ей поставил учитель по рисованию.
Қазақ тілі – Қазақстан Республикасының мемлекеттік тілі болып саналады. Қазақ тілі - әлемдегі тілдердің ішіндегі ең бай, келбетті тілдердің бірі. Қазақ тілі қазақ халқының ана тілі. Тіл қай елде, ұлтта болсын қастерлі, қасиетті, құдыретті. Тіл әрбір азаматқа ана сүтімен беріліп қалыптасады. Ана сүтімен бойға енген қасиеттер туған тілдің арқасында дамиды. Туған тілге деген құрмет пен сүйіспеншілік бала кезден басталуы керек. Айналада адамдарға, өзіңнің өскен ортаңа, Отанға деген ерекше сезім мен көзқарас та туған тіліңді білуден басталады. Тіл – халықтың рухани, мәдени байлығының дамуының құралы. Қазақ тілі – халқымыздың рухани байлығы, атадан балаға, ұрпақтан –ұрпаққа мирас болып қалып отырған баға жетпес асыл мұра. Ана тілдің қасиеті туралы қанша айтсақ та таусылмайды. Азаматтың қолындағы барлық асыл заттары тозады, жоғалады, ал тіл тозбайтын ең қымбат мұралардың бірі. Қазақтың біртуар ақыны М.Жұмабаев: “Ұлтқа тілінен қымбат нәрсе болмақ емес, бір ұлттың тілінде сол ұлттың сыры, тарихы, тұрмыс тіршілігі, мінезі айқын көрініп тұрады” - деген. Тіл байлығы - әрбір ұлттың мақтанышы. Әр азамат өзінің ана тілін, көзінің қарашығындай қарауы және ана тілінің орынсыз шұбарлануына қарсы тұруға тиісті. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, аралас сөйлейтіндерді жиі кездестіреміз. Басқа халықты айтпағанда, өз ішіміздегі шала қазақтарды таза қазақ қылатын кез болды. Бүгінде де кейбіреулердің қазақ тілін білмеуі, білсе де сөйлемеуі – қазақ тілін жақсартып, биік белестерге көтермеуіміздің қатерлі дерті болып табылады. Туған тілден безінген азаматтарды көргенде Паустовскийдің “Туған тіліне жаны ашымаған адам жәндік” -деп ашына айтқаны ойға оралады. Елінің болашағын ойлаған әр азамат ана тілінің болашағын да қолынан келген көмегін аямауы тиіс. Өкінішке орай, соңғы кезде көптеген қазақ жастары өз ана тілін бұрмалап сөйлеуді әдетке айналдырған. Ата-ананы қаділеу қалай керек болса, өз ана тілімізді қадірлеуді, қастерлеуді, аялауды қолға алайық. Төл тілінде сөйлеуден безу – ана сүтін беріп өсірген анаңды ұмытумен бірдей. Қазақстан - әлемдегі ең мықты, бәсекеге қабілетті елу елдің қатарына ену үшін қазақ тілін жоғары мәртебеде ұстауы керек.
